Adem Turgut

Nejat Yaraş ile birlikte Köroğlu gazetesini çıkarttığımız zamanlardı...

Rahmetli İbrahim Kuyupınar Bolu'nun en renkli siyasetçilerinden biriydi. 1994 seçimlerinde Mudurnulu oluşu ve o ilçeden Bolu Merkez'de özellikle de Sümer Mahallesinde yaşayan çok kişi olduğu için oyları toparlamış ANAP'ın oylarının bölünmesine yol açmıştı.

Sevgili Yusuf Yaman'a bir yandan üzülmüştüm. ANAP'ın döneminin en çalışkan isimlerinden biriydi. Kuyupınar'ın oyları yükselince o kaybetti. MHP adayı Kuyupınar'ın yüzde 10'a yakın oy alması yüzünden ANAP oy kaybetmiş ve sadece yüzde 2 oy farkla SHP adayına seçimi kaptırmışlardı.

Böylece Necdet Gören 1989'un ardından ikinci kez başkanlığa seçilmişti.

O seçim döneminde İbrahim abi ile çok gezdim; çok haberini yaptım. Benim bir sosyal demokrat olduğumu aslında ona çalıştıkça aslında birazcık SHP'ye çalıştığımı biliyor ama bana sevgisinden ses çıkarmıyordu.

Biliyorsunuz İbrahim abi aynı zamanda Ziraat Odası Başkanı ve Bolu Şoförler Odası Başkan Yardımcısıydı. Sürücü eğitmeniydi.

Bazen sürücü kursunun çift direksiyonlu otolarından biriyle gezerdi. Arada siyaset tartışırken hafifçe sağdaki aparatlardan frene dokunur “hoop hop hızlı gidiyorsun” derdim.

“Siyaseten mi?” diye sorardı

xxx

Onunla siyaset kadar sürücülük üzerine de konuşurduk.

Birçok arkadaş onun teşvikiyle ehliyet almıştı. Ben hariç.

İbrahim abi yıllarca beni ehliyet almam konusunda teşvik etti.

Benim ağırkanlılığım ile bu noktada “Yahu araban yok ne yapacaksın ehliyeti” bahanesinin arkasına saklanarak ehliyet almaktan imtina etmiştim.

Sonrasında ise iyice gündemimden düştü. İbrahim abi “Oğlum bak ben yaşlı adamım ölüp gideceğim, al şu ehliyeti” demeye devam etti.

Gerçekten de çok geçmeden – nur içinde yatsın, Allah mekanını cennet eylesin- İbrahim abi kalp krizi geçirip vefat etti.

Xxx

Hayatının uzun bir bölümünü Bolu'da geçirmiş biri olarak artık İzmit'teyim. Ehliyet yine yok. Daha doğrusu yoktu. Ramazan Yaman bu durumu benim için 4-5 ay önce bozdu. Ramazan, kardeşi Cemil Yaman ve yıllardır birlikte çalıştıkları Nami Acar ve kardeşi ile Kadir Küçük, Fethiye Sürücü Kursu'nu kurdular.

Bizim gazetede (Kocaeli Demokrat Gazetesi) ne kadar ehliyetsiz çalışan varsa başvurdu. Şimdilik kusur kalanlar da yakında kursa gidecekler.

Benim niyet yine yok, “Nasıl olsa gazetede hem araba hem şoför var” bahanesiyle bu fırsatı da tepeceğim ama Ramazan ısrarcı...

Sonunda kursa gittik.

Öğrenci psikolojisi zor. Eşek kadar adam olduktan sonra hele daha da zor. Neyseki uzun sürmedi. Notlar da iyi olunca geldi iş direksiyon kursuna..

Cemil Yaman ile çalıştık. Bize o 5 gün boyunca eğitmen Arif Aksüt ve molalarda eğitmen Ülkü Dilek eşlik etti.

Cemil Hoca'nın doğru anlatımlarıyla önceleri çok uzun gelen o 5 günlük çalışma döneminde çok önemli detaylar öğrendim.

Xxx

Dün sabah ise sınav vardı.

Sınav bu...

Gece yağmur yağmış ben de tatlı bir sınav heyecanı. Kendime gülüyorum. Neyse ki yine Cemil Hoca ile beraberdik. Müfettişin “geçmiş olsun” sözleri iyiye işaretti.Yani işi kıvırdık gibi...

Fethiye Sürücü Kursu'na profesyonellikleri ve ciddiyetleri için teşekkür ediyorum. Ve rahmetli İbrahim Kuyupınar'a bir çift sözüm var:

-Abi geç oldu ama oldu, haberin olsun...