İmdat Aslan

Her bayram kutlamasının adeta bir farzı vardır,” Nerede o bayramlar?!..”

Birde sünneti,”Eskiden bayramlar böylemiydi?!...”

Adeta ibadet şekline gelen bu farz ve sünnetleri neredeyse hepimiz, istisnasız yerine getirir olduk…

Aslında bu ibadet anlayışına bürünmüş olan düşüncelerimizin altında eskiye olan özlemlerimiz vardır…

İsteklerimiz vardır…

Aslında düşündüğümüzde haksızda sayılmayız…

İçinde yaşadığız toplumu bir arada tutan değerlerimizden olan dini ve milli değerlerimizin en heyecanlı zamanları olan bayramların ikisini aynı günde bir arada yaşadık…

Ramazan Bayramı ile 30 Ağustos Zafer Bayramı…

Bir yanda dini değerlerimizin bayramını diğer yanda milli değerlerimizin bayramlarımızın değerlerini kutladık..

Kutlama ama ne kutlama!!!

Dini bayramımızda; hısım akrabayı, komşuları, es dost ve tanıdıkları bir yana koyarak tatile çıktık!!!

Milli bayramımızda ise; koskoca Bolu’da protokolün katılımını bir yana koyarsanız, tören alanında halktan sadece 54 kişi vardı!!!

Bu sayıya çocuk arabasındaki, kucaktaki ve elinden tutularak bayramın kutlandığı Hükümet Meydanına getirilen çocuklarda dahil!!!

Siz düşünün artık bayramın kutlandığı alana halktan kaç kişinin katıldığını?!...

ZAMAN GEÇTİKÇE ESKİ YOĞURTLARIMIZ AYRAN OLDU!!!

Yani değer yargılarımız sulandı…

Sulandırıldı…

Sıradan hale getirildi…

Bizlerde uyanamadan seyrettik!!!

Şimdi eski bayramların özlemiyle sızlanıyoruz, yetmiyor birbirimize acızlanıyoruz…

Sanki bu hale gelmemizde bizlerin hiç sorumluluğu yokmuş gibi…

Sanıyorum bu hale gelmemizde Milli Eğitim sistemimizin payı ile sosyal dokumuzdaki yozlaşma her şeyin önünde geliyor…

Eğitim müfredatımız çocuklarımızın milli ve manevi olarak zihnine ve benliğine hitap etmiyor…

Bu değerlerimiz adeta eğitim sistemimizin dışında tutuluyor gibi…

Milli ve manevi motiflerle işlenmesi gereken ve bizi birbirimize bağlayacak olan sosyal dokumuz ise, AB ve ABD’nin dayatmaları sonrasında çeşitli kriterlerin yerine getirilmesi isteklerinin kurbanları oldular…

Şimdi hayıflanıyoruz…

“Nerede o eski bayramlar ?!...” diye…

Hakikaten bizler bir yoğurt  katılığında mıydık ta bu kadar çabuk milli değerlerimizi sulandırdık…

Ayran yaptık!!!

Yada manevi değerlerimizi ezerek şerbet!!!

Peki ayran bile olsa, milletimizin milli içeceği ayran değilmiydi?!...

Ya ezerek yaptığımız şerbet?!..

Hayırlı olan her kutlamada kana, kana içtiğimizi ne çabuk unuttuk?!...

Geliniz bir sonraki bayramlarda “şimdiye kadar birbirimize şaka yaptık!” diyelim…

Eskidiğini sandığımız milli ve manevi  değerlerimizin üzerindeki tozu üfleyerek ortaya çıkaralım…

Ortaya çıkan parlaklıkta birbirimizi görelim…