İmdat Aslan

Sene 1986…

Kimin nerede ne iş yaptığını bilmiyorum ama benim ticarete başladığım yıl…

Sene 2010…

Şükür onca krize rağmen hala ticaretin içindeyim…

Aslında ticaret yapıp yapmamakta o kadar önemli değil…

Çünkü yarınların kimin için ne getirip götüreceğini! kestirmekte mümkün değil…

Aslına bakarsanız, gerçek anlamda ticaretin içinde hiç olmadım, olamadım…

Hasbel kader midemizin alabildiği kadar rızkın peşinde olduk…

Dün ortalıkta yokken, bugün devasa kredilerin göbeğine kuş olarak konamadık…

Ne arkamızdan itenimiz oldu…

Ne de yüksekten uçmak için kanat takanımız…

El yordamıyla, memur kafasıyla! ticaret nasıl oluyorsa öyle yapmaya çalıştık…

Çetrefilli ortaklıklarda bulunmadık…

Dünümüzü hiç mi hiç unutmadık…

Yoğrulduğumuz toprakların ana fikri olan, göründüğümüz gibi olduk…

Ne isek, o olduk…

Başkasının rızkına çalım atmadık…

Atmaya çalışanların topunu da  taca attık…

Gelinen noktada, sadece indirip kaldırdığımız bir kepengimiz var, birde aldığımız nefesimiz…

Ticarette kazandığımızı, havaya cıvaya, lükse değil,  ticarete yatırdık…

Belki de ticari olarak sıkıntılı geçen son 8 yıl…

AKP’nin iktidara geldiği ve ülkeyi yönettiği son 8 yıl…

İktidar yandaşı haricinde ticaret yapmak, kazandırma yerine birikimleri un ufak eden  bir değirmene döndü…

Belli kişiler haricinde, gelinen noktada memnun olan esnaf ve işadamı bulamasınız…

Herkes borç batağı içinde…

Kredi kart borçları…

Tüketici kredileri borcu…

Konut kredileri borcu…

Araç kredileri borcu…

Vergi borcu…

SSK prim borcu…

Bağkur prim borcu…

Anlayacağınız, kısaca; borcu oğlu, borcu…

Bir tek iktidar yanlıları ekonomiden, sosyal hayattan güdülen siyasetten memnun…

O yüzden de, bütün ticaret erbabını kendileri gibi sanıyorlar…

Bir elleri yağda…

Diğer elleri balda…

Ayakları dalda…

Kafaları da, rantta…

Dün işyerimin önünden geçen birilerinin sesleri geldi kulağıma…

Plansız, projesiz lakırdılar…

Kulaklarım çınladı…

Elim hesap makinesine uzandı birden…

2010’dan 1986’yı çıkardım…

Tam 24 yıl…

Dalgalı bir okyanusun içinde geçen ticari bir hayat…

Ve bunu anlamakta zorlanan rantiyeci düşünce sahipleri…

Hala kulaklarımda çınlamalar dinmedi…

 Kulaklarımı çınlatanların, bende kulaklarını çınlatayım istedim…

Siz İzzet Baysal Caddesini bilmezken de, biz 24 yıldır bu caddedeyiz…

Hem de bize sizin gibi, iktidar imkânlarıyla hiç kredi verenimiz olmadı ki…

Biz sadece şimdi sizlerin aldığı devasa kredilerin yıllardır sponsorluğunu yaptık…

Ama başkalarının olmadığı yerde, kimsenin kulaklarını çınlatmadan!!!

Selamımızı bile takiyye yapmadan, başkalarının kulakları çınlatmadan adam gibi verdik…

Tıpkı vergilerimiz gibi…