İbrahim Karagöz

14.11.2012 tarihinde “Ben Avrupa’da İken” başlıklı yazım ile başlamıştı her şey, hızla geçen bu zaman dilimi içerisinde Avrupa’dan sonra Amerika kıtasının gözde ülkelerinden Brezilya’ya gitmekte varmış.

Asya, Avrupa, Afrika kıtaları derken 13 saat süren uçak yolculuğu sonunda Güney Amerika kıtasına ayak basmak nasip oldu.

Arjantinli PapaFrancesco 2013 yılı Temmuz ayında yapmış olduğu Brezilya ziyaretinde Brezilyalı gazetecilerden birine, “Tanrı zaten Brezilyalı” diyerek, Brezilya’nın güzelliğine atıfta bulunmak istemişti sanırım.

Papa Brezilya’da nereleri gezdi, Brezilya’da kaç saat geçirdi bilmiyorum ama bizim kadar zaman geçirdiğini hiç sanmıyorum.

Brezilya’da Favela, bizde gece kondu denilen evlerde yaşam mücadelesi veren insanların yaşadığı yerleri ziyaret etmemiştir diye düşünüyorum.

Papa birde bizim gözümüzden bakabilse idi Brezilya’ya, Cennetin insan eli ile nasıl Cehenneme çevrildiğine tanıklık ederdi diye düşünüyorum.

Zenginlerin kaldığı bütün evler özel güvenlikli ve yüksek duvarlar ile çevrili. Mal ve can korkusu nedeniyle sürekli tetikteler. Favela’lar ise derme çatma, iç içe geçmiş, iki kişinin zor geçebileceği yollar ile birbirinden ayrılmış durumda. Hatta bir evin içerisinden merdivenle birden fazla eve geçmek çoğu zaman mümkün.

Televizyon kanallarında gördüğümüz polis suçlu kovalamacasını, sokaklara çıktığınızda sıcağı sıcağına yaşamak olağan. Kendinizi bir film platformunda gibi hissediyorsunuz.

Dilenen ve hırsızlık yapan çocukları söylemeye hiç gerek yok diye düşünüyorum.

Suç oranı bu kadar yüksek olan ülkede halk gelecekten umutlu, öyle ki Brezilya’nın ilk kadın Cumhurbaşkanı Dilma Rousseff 12.04.2015 Pazar günü ülke genelinde yapılan eylemler ile demokratik bir şekilde protesto edildi.

Bütün olumsuzluklar bir yana, ülkenin doğal güzelliği, Brezilya’nın sıcak kanlı, güler yüzlü gerçek halkı ile bir başka güzellik kazanıyor.

Ekvator çizgisinden geçmek bir yana, dönüş yolunda Fenerbahçe’min efsane futbolcusu Alex ile aynı uçakta olmak ve fotoğraf çekilmekten aldığım mutluluk büyük bir ziyafet sofrasından kalktıktan sonra tatlı yemek gibi idi.

Sorarsanız “tekrar gider misin?” diye cevabım hayır olacaktır. Ama yine sorsanız, “hiç gitmeyen kişiye tavsiye eder misiniz?” diye, muhakkak görülmesi gereken bir ülke derim.

Saygılarımla.