Muharrem Demirel

“Gösteriver amcana pipini.” dediler, eğlendiler.

Böyle büyüttüler…

Aile taşra zenginiydi, sakalından kesip, bıyığına ekleyerek yaşayıp giderdi.

Erkek evlat ya, bir dediği iki edilmezdi.

“Gösteriver amcana pipini.”deyip eğlenirken geçti seneler,

İyi günlerde,

“Yiğit oğlana bir iş yeri kuralım,

Madem tek oğlan, kendi ayakları üstünde durmasını sağlayalım,”düşüncesine hiç gelmediler.

12 Eylül le de elden gidiverdi ihaleler.

Aile dımdızlak ortada kaldı,

Artık yaşaması için sırtını amcalara, dayılara, hısıma, akrabaya dayadı.

Deli oğlan, taş fırın erkeği gibi,”vur patlasın çal oynasın.” yaşadı.

Gününü gün etti, yarınları hatırlamadı; dikili bir ağacı bile olmadı.

Ama gün geldi,

Hısım, akraba, dayı, emmi de tükendi,

Konu komşu da “İllalah” dedi, herkes bitti.

Evin tek oğlu ya…

Burnundan kıl aldırmadı,

Ayakkabının altı delik de olsa, üstü parlak yaşadı.

Paraya sıkıştığında ise, pipiyi yine büyüklerine bir başka göstermeye başladı.

Baktılar ki büyükler; Bu pipi başka pipi,

İyi günlerde gördüğüne benzemiyor tipi.

Eğer yine Ali cengiz oyunu yok ise, duyduk ki;

Büyük camii önünde dilenip, Karaçayır camisinin önünde dağıtan,

Taşıma su ile değirmeni, döndürmeye çalışan,

Yarınları hiç hatırlamayıp, günlük yaşayan,

Ama gideri de gelirinden fazla olan,

Bizim taş fırın oğlan

İç güveysi giriyormuş,

İsmine bir başka isim ekletiyormuş.

Hısım akraba, konu komşu buna bozuluyormuş,

Ama unutulan bir şey var; züğürtlük de asaleti bozuyormuş.

Buna da kimseler kafa yormuyormuş, çare arayanları da tefe koyuyormuş.

Ne diyelim;

Gökten üç elma düştü.

Biri; Bana…

Biri; Sana…

Biri; Ona…

Ne diyelim; Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine…