Mekânın Cennet olsun… - - Muharrem Demirel

Telefonum çaldı, baktım Sayın Necip Çarıkcı…

‘Hocam Adnan Tüfekçiye ulaşamıyorlarmış, biraderini (Anahtarcı Emin) alsan da ofisine gidip kapıyı açtırsan.’

Emin’i aradım ve ofise gittik.

Baktım Sebahi Demirtaş, Metin Kumaş, Adil Semercioğlu, Ahmet Yaman oradalar.

Kapı açıldı, yüzüstü yatıyordu.

Yanına gittim, ‘Müdürüm, müdürüm!’ dedim gitmişti.

Ses etmedi…

Biz ses edelim o zaman…

Arçelik’in 2 bin çalışanını dört ile çarpın,

Yan sanayiyi, yani Sem-Mak, Serdar Makine, Promet, Orim Cam çalışanlarını katın

Yaklaşık 12 bin kişi.

İşte yanına gidip te bana ses etmeyen kişi,

Yani Adnan Tüfekçi

Bu kadar insanın sofralarında ekmek, geleceklerin de umut,

Okula giden çocukların yüzlerinde mutluluk oldu.

12 Kasım yani deprem…

Herkes Bolu’yu terk etmeye hazırlanıyor.

Ve kalanlar

Depremin psikolojik etkisi ile hiçbir şey yapamadan yaşamaya başlarlarken Arçelik Ürün direktörü Adnan Tüfekçi daha depremin ikinci günü yemek çıkartmaya başlıyor.

Çalışanlarını mağdur etmiyor, moral pompalıyor,

‘Başarırız!’ diyor,

Yetmiyor…

Depremin üzerinden daha bir hafta kadar bir zaman geçmiş olmasına rağmen fabrikayı tekrar üretime geçirme başarısı göstererek müthiş bir önderlik yapıyor.

Ve fabrikanın Bolu’dan gitmesinin önüne geçiyor.

Yetmiyor…

Bolu’daki fabrikalar birer birer Bolu’yu terk ederken, Adnan Tüfekçi olmaz denilen olmazı başarıyor.

Avusturya’dan Polonya’ya taşınması için karar alınan fabrikayı Koç yetkililerini ikna ederekfabrikayı söküp Bolu’ya getirtiyor.

Bilir ve inanırız ki, Allah herkesin nasibini verir.

Ama bugün

Yusuf Özbelli, eşi Derya Hanımla tanışmış oğlu Rüzgar,

Yasin Yurdakul, Özgül Hanım ile tanışmış, evladı Araz,

Fatih Gündüz, Kader Hanım ile tanışmış, evlatları Bengisu ve Nevra

Engin Yalçın, Şule Hanım ile tanışmış, Yağız ve Yağmur’ları olmuş ise,

Yukarıda saymış olduğum isimler gibi pek çok isimler aynı şeyleri yaşamışlarsa,

Sem Mak, Serdar Makine, Promet, Orim Cam gibi yan sanayiler kurulmuşsa,