Muharrem Demirel

Efendim

Bir gün kahvede oturuyoruz; ‘Camiye gitmeyi ihmal etmeyelim, oraya virüs giremez. Kader de ne var ise onu yaşarız ’Dedim.

Sonra

Alkol alanlara da bir tavsiyede bulundum, ‘bu koronavirüsün panzehiri alkol, her gün alırsan kor ona! Dedim.

Baktım ilgi ile dinliyorlar,

Gaza geldim;

‘Oğlum biz Türk’üz bu tür şeylere şerbetliyiz’filan dedim.

Bir iki gün sonra bir baktım, kahvenin müşterileri teker teker azalmaya başladı.

Duydum ki, beni dinleyenlerin çoğu hastanede imiş.

Ne oldu ben de anlamadım,

Koronavirüs PATLADI GİTTİ.

***

‘Çocuklar duymasın’dizisinde Seyyar Tayyar karakteri vardı hatırlar mısınız?

Herhangi bir ürün için bir hikâye uydurur, arkasından da ‘patladı gitti!’ diyerek son noktayı koyardı.

Biz de ne yaptık?

Seyyar Tayyar’dan esinlendik

Ve

Birkaç örnek verdik.

Tedbirlere uymayan taraf olarak, ‘patladı gitti’ diye örnekleri çoğaltmaya, düğünlerdeki aymazlıkları, cenazeleri defnetmeyi ve taziyeleri, kafelerin halini filan yazmaya kalksak,

Hijyen, sosyal mesafe, maske desek…

Ohooo!

Sayfalar yetmez!

Yani

Birey olarak o kadar çok hatalarımız var ki.

***

Şu koronavirüsün yayıldığı ilk günleri hatırlıyor musunuz?

Avrupa sapır sapır dökülüyordu.

Ya Türkiye olarak biz?

Gururlanıyorduk!

Devlet Baba’nın takdire şayan tedbirleri zamanında alması ile ülke olarak en başarılı ülkeler arasına girmiştik.

Ya sonra?

Patladı gitti!

Sorumluları kim?

Sadece Seyyar Tayyar’ın saçma sapan geyiklerini dinleyenler mi?

Ya Devlet Baba…

***

Devlet Baba’ya da bir hikâyemiz var

‘Bir gün baba ile oğul yengeç yan yana yürüyorlarmış.

Bir ara evlat öne geçmiş.

Baba bakmış ki, çocuğu çarpık çurpuk yürüyor.

Kızmış oğluna

Demiş ki;

‘Oğlum doğru düzgün yürüsene!’

Çocuk babasına bakmış;

‘Tamam, baba’demiş ‘Sen önden yürü, ben de sana bakarak yürüyeyim’

***

Kıymetli Dostlar!

Çemberin iyice daraldığına, bu virüsün iyiden iyiye yayıldığına hepimiz şahit oluyoruz.

Vefat edenlerimiz var, hastanelerde yatanlarımız var.

Birey olarak ‘Mucize Doktor’ dizisindeki ‘Ali Vefa’ gibi olalım,’ yakınlaşmaya çalışanlara ‘temas yok’ diyelim.

Yani

Sosyal mesafeye, maskeye ve temizlik kurallarına riayet edelim.

Yoksa

Abdurrahim, durum vahim!