Ümit Turpcu

Siz karikatür okur musunuz?...

Ben okurum, yazısı olmasa da “okumak” olarak tanımlarım, kutucukların içindeki o abartılı çizgileri,

Evrenselliğini alkışlarım böylece, çizerin, sanatçının gözlem gücünü,  eleştirel zekasını, olaylara bakış açısını, espri yeteneğini kutlarım içimden…

Binlerce sözcüğe denk, yalın, sessiz; insanın evrenin sayfalar dolusu öyküleri gibidirler çoğunlukla aşırı acıklı…

Ha gülmez misiniz acılara, bazen başınız iki elinizin arasında gülersiniz,

Ancak konuya ilişkin bilginiz, birikiminiz varsa daha bir derin düşünür, durup durup gülersiniz, ağlanacak hallerimize

BAHÇELERDE LAHANAAAA

Ben de çok güldüm hem de çook güldüm…

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı nedeniyle sosyal paylaşım sitesinde dolaşan, imzasını sadece “Ersin” diye okuduğum bir sanatçının bir karikatürüne gerçekten nedense daha bir acılı güldüm,

Ve “keşke” dedim; “Keşke bir çocuk içinden geleni o mekanda o konumda söyleyebilecek kadar özgür yetişmiş, özgür bırakılmış olabilse…”

Kare şöyle;

“Bir sevimli önlüklü ufaklık başbakanlık makam koltuğunda,

Elinde telefon,

Çocukluğumuzun en bitki kafiyeli, en yaratıcı sinir bozan, tekerlemesini neşe içinde, telefonun diğer ucundaki ABD Başkanı Barack Obama’ya söylüyor;

“ Bahçelerde lahanaaaa, koca popolu Obamaaaa!...”

Veletin yanına koşan, panik, korku, telaş içindeki başbakan ve dış işleri bakanının halini karikatür sevimliliği içinde varın siz hayal edin…”

Anlatabildim mi gözünüz de canlanabildi mi bilmiyorum ama yazının alt kısmında umuyorum ki ayrıca okuyabileceksiniz karikatürü…

Bu vesile ile, Amerika’nın kulu kölesi iktidarların, güya ülke çıkarlı yalakalıklarını, savaşlara çanak tutan boyun eğişlerini, her dönemde dünya düzenine el atmış abinin kardeşleri olduğumuz gerçeğini bir kez daha, hiç de saygıyla anmayıp, asıl konuma geleyim…

NEYİN ARTİSTLİĞİ

Milli bayramlarımızdan en anlamlısı belki; 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı,

Kutlanması, nedeni, nasılı ve niçini anlaşılır şekilde çocuklara aktarılması vazgeçilemez önem ve değerdedir… 

Bu cayılamamaya, çocuğun masum coşkusunu, rengini, neşesini, enerjisini arı-duru ruhunu katamazsanız, 

Onlar için, onlara armağan edilen bayramın algısı, “ertesi günü okullarının tatil olup olmayacağı”ndan ibaret kalır…

Yürütülen politikalar bayramları, coşkuyu pasifize etmek, renkleri soldurmak yolunda iken 12 Eylül artığı bir kutlama şekline de bir el atın derim iktidara,

Asıl “Koltuk devir teslim“ saçmalığını bir zahmet kaldırın…

Ve bir söz de tepkisizce, sessizce hayranlıkla, çocuğunu/öğrencisini, izleyen veliler/ öğretmenlere, bir ötesi STK’lara gelsin,

 Düşündünüz mü hiç;

Koltuğu devredeni sevimli göstermekten öte ne gibi bir amaca hizmet ediyor bu tören?... Çocuğun ağzından okul yönetiminin iktidar yorumu mudur olay?...

Hangi çocuk o koltuğa şu karikatürde ki çocuk kadar safça oturtuluyor?…

Hangi role, neden zorlanıyor ki, ağzından çıkan her bir sözcük; makam özel kalemi tarafından ince ince ayıklanmış, seçilmiş, dayatılmış, ezberletilmişken,  neyin artistliği bu?...

Arap saçından beter karışan milli eğitim politikalarının sersemi ana-babalarının, öğretmenlerinin endişelerini bilinçsizce içlerinde duyan, gelecek korkusuna şimdiden kaptırdığımız hangi çocuk o koltukta ne isteyeceğini bilir?...

Hangisi, hangi ülke sorunundan haberdar, hangisi ders dışında kültür birikiminde, neyi nasıl yorumlayabilir durumda?...

Birkaç dakikalığına adam yerine konmak hissi bir çocuğa ne kazandırır, “Ona nerede, ne kadar saygı duyuyorsunuz ne kadar dinliyorsunuz?...“

Kendi kafalarıyla düşünemeyen, makam sahibi olmakla, insan olmak hasletini ömür boyu karıştıracak, bir kaç on çocuk!...

Yanlış bu!

Ufacık bedenleri kocaman yürekleri ile büyümeli onlar,

Büyümeli ve o makamlara kendilerinin güç vermesi gerektiğini anlamalılar…

O kısacık zaman dilimi hoş bir anıdan öte, ciddi çentik ruhlarına…

Birileri bence sıkıntıların farkında olmalı diye düşünüyor ve; ”Politikanın, makamların jönleri, onlarsız da yapabilirsiniz” diyorum…

İnsanlığa, bilgiye, özgürlüğe, sevgiye, barışa, geleceğe, doğaya egemen rengarenk “Gülümceler” bayramınız bir kez daha kutlu olsun… Tekerlediğiniz her bir sözcük dinlensin, duyulsun dilerim…

“Bahçelerde lahanaaaaaaaaa,