ALLAH’IN GAVURU - - Ümit Turpcu

Cemal Süreya'dan;

"Ben nereye gittimse bütün zulumlardı

bütün açlıklardı kavgalardı gördüğüm

kötülüklerin büsbütün egemen olduğu

namussuz bir çağ bu biliyorsun…”

Şükrede ede,

Gözümüzü kapata kapata, kulağımızı şıpırdata şıpırdata biliyoruz!…

Orada duran harbi gerçekleri süzüyoruz vicdan süzgecinden,

Üstte kalan…

TORTU- NASIR- TOMRA!...

Görmezden geldiğimizde akça pakça ruhlarımız, bedenlerimiz!…

***

Bildiğimizi bilmeyi, bilmemiz gerektiğini, bildiren bir belgeselin yansımaları bu satırlar…

“WAR PHOTOGRAPHER/ SAVAŞ FOTOĞRAFÇISI”

James Nachtwey,

Bir acı öykü fısıldadı, Perşembe akşamı,

Bolu Fotoğraf Sanatı Derneği sunumunda…

Nachtwey,“…, çünkü toplumumuz; eğlence dünyası, ünlüler ve moda tarafından işgal edildi. Reklamcılar kendi ürünlerini insanlık trajedisine ilişkin fotoğrafların yanına koyulduğunu görmek istemiyorlar. Bu, onların toplam satışları ile ilgili birşey. Ben, fotoğrafları medyada görünmesi için çekiyorum. Niyetim, fotoğraflarımın sanat objeleri olarak görünmesi değil. onlar, bir çeşit iletişim aracı. ne zaman işimden bir sonuç alsam hoşnut oluyorum. Hiçbir zaman işimin tamamlandığını ve gerçekten memnun olduğumu hissetmedim. Gerçekten mutlu olduğumu söyleyemem çünkü fotoğraflar, içinde her zaman diğer insanların trajedisini ve mutsuzluğunu barındırıyor. Bu, olsa olsa insanların dikkatini bu sorunlara odaklanmasını sağlayan acı bir mutluluktur…"

Evet, inanamayacağınız bir trajedinin görselleri eşliğinde, fotoğraf makinasının üzerindeki kamera ile bire bir tespit edilmiş,

Sıcak, yoğun, dağlayan, algımızın inkar edebileceği azgınlıkta,

Dağların dayanamayacağı acıların belgesi fotoğrafların çekim öyküsü idi bu…

Çoğunuzun salya sümük göz yaşı döktüğü film/dizilere inat,

Kaskatı kesilip, insanlığımdan, insanlığımızdan utanıp,

Ağlayamadım bile, sanırım kimse ağlayamadı…

"Zeytine, İncire, Sina dağına ve şu emin beldeye yemin ederim ki, biz insanı en güzel biçimde yarattık.(Eşrefi-Mahlukat)Sonra onu(Küfre sapması,azgınlığı dolayısı ile) aşağıların aşağısına indirdik(Esfele Safilin)..."(Tin Suresi 1-5)

“Ey eşref-i mahlukat!...

Nasıl bir gerekçe ve nedenle,

‘Diğer’isin diye,

Savaşın kan kokusunu,

Topun tüfeğin sağır eden gümbürtüsünü,

Bir annenin kurumuş memesine, süt tadında bakan, kemik yığını bir bebeğin gözlerini,

Reva görüyorsun…

Kimsin!...

Aşağılıksın, küfre sapmış, saptırılmışsın…”

Dedim…

Bunu bana bir kez daha dedirten,

Acının sanatını oya gibi işleyen,

Yaptığı işin felsefesini, insanlığı ile süsleyen “Allah’ın gavuru”;

Televizyonların göstermediği, gizlediği,

Devletlerin başındaki kocabaşların allaya pullaya sunduğu,

Para babalarının, silah tüccarlarının tetiklediği, başlatıp sürdürdüğü oyunu,

Gerçek yüzünü kare kare yayınlatabilen,

Dünyanın gözüne sokan insan,

Gösterdiğin çaba ile,

Dinin, mezhebin, meşrebin, ne olursa olsun,

Dilerim bir bölümü açlıkla savaşla kavrulan bencil dünyadan göçtüğünde,

Mekanın cennet olsun…

Umudum asla eksik değil ancak yakın zaman için,“Bu dünyanın bir cennet olacağı yok…”

- Ki arkadaşımla konu üzerine sohbetimde söylediği çarpıcı bir araştırma sonucu,’ 8 günde silahlanma için harcanan para ile dünyadaki açlık problemi kalıcı olarak çözülebiliyor imiş... İnsanlığa bu durum ayıp olarak yeter sanırım…’

Artar Hocam, yeter de artar!…

Da yüreğimizdeki düğüm!...

“Ne edeceğiz, ne yapacağız, nasıl bir katkı sunabiliriz,

Kişiliklerimizle, kişilerimizle,

Sanatlarımızla, satırlarımızla,

İnsana dair güzel ne varsa…

Barışa, tokluğa, huzura, refaha, eşitliğe dair..

Ne?...

Soruyorum…

Güçlü ve çaresiz, ümitli ve tükenmiş hissetmenin berbat kokusunu duyuyorum!...

Acı ve gerçek!...

BİTİİ…