Ümit Turpcu

Zaman göreceli!...

Zaman uzuuun,

Zaman kısa…

Bir selamlık dünya,

Verir, çeker gidersin…

Bir noktacıkla başlar düzlem,

Amma ucu açıktır…

Soluk kesilir, emanet teslim edilir,

E bitti sanılır,

Oysa ki hep unutulur,

“Anılıkça yaşanır” gerçeği…

***

Bu gerçeğe varış yolculuğunun neresindeyim/z, bilmem…

Bildiğim, yolculuğunu asla tamamlamayacak olan,

Asıl yaşamda nasipse cennette,

Yanına sokulup,

Selam vermeyi,

Görmeyi,

Elini tutmayı,

İsteyeceğim tek insan,

“İzzet Baysal…”

Bolu’nun, burada soluklanan küçüğünden büyüğüne her insanın gönül borcunun tükenmeyeceği yegane varlık…

Yaşam telaşı ile kendimizden geçmişken,

“Asıl dünyaya hazırlığın, hayrın, eserin, bugüne, yarına, insana vurulmuş damgası…”

Mührün üzerinde O’nun adı…

“İzzet Baysal”

***

Şükran Günleri başlıyor…

Bolu Görsel Sanatlar Derneği ve Bolu Fotoğraf Sanatı Derneği üyesi olarak,

Sanatçı dostlarla birlikte,

O’nun belki de en büyük eseri olan Abant İzzet Baysal Üniversitesi’nde açılacak karma resim ve fotoğraf sergisi ile,

Ona teşekkür etmiş olacağım/z…

Herkes gibi…

Saygı, sevgi, şükran sözleri en içten şekilde dökülecek dillerden eminim,

Umuyorum ki, hepsi özel, hepsi güzel etkinliklerle anılacak…

Tam bu anda,

Bu köşeden, İzzet Babama armağan etmek istediğim satırlar var, izninizle…

Bir doğum günü şarkımdı sözcüklerim,

Bence, bana özel bir “Kalış”ın öyküsü…

İnsana insanlığa dair, bir merhaba ve bir vedanın nağmesi,

Sanki ona yazılmış çook öncelerden,

Buyrun;

……….Belli olan bir şey var ki, kaldıysam bir nedeni var…Hiçbir ayrım olmaksızın, buradaysak bir nedeni var ve olmalı…”

“Bu neden ki, öze dönük bencilce yaşam arzusunun çok ötesinde…

Kıyısından köşesinden bile olsa, dokunabildiğimiz tüm hayatların sezebileceği güzellik,

Sevgi ve umutta bir varlık,

Bir ışık, bir güneş, bir yıldız, bir iz…

Dünyaları yüreğine sığdırabilmek,

Dünden hızlı koşabilmek,

Bunun için sonuna kadar değecek, keşkesiz mücadelede, güçte olabilmek…

İlk soluktan itibaren asla gevşememiş kollarla hep buradayım diyebilmek…

Bu bizim işimiz, bizim harcımız…

İş o ki öldükten sonra yaşayabilmek…

Ve sıra, ‘Ayrılışa’ geldiğinde bilmek o ki, gökkuşağının renkleri yanımızda,

Yüzlerce, binlerce çift göze, ruha ulaşan yıldızımızın çoktan sönmüş ışığı ardımızda, asıl ‘Kalmak…’

İşte hepimizin doğduğu gün… Kutlu olsun… “

İzzet Baba, duydun mu?...

Sen duydun biliyorum,

Eli, gözü, gönlü kapalı “Diğer imkanlılar da duysun mu?...”