Ümit Turpcu

Küçücük yorum kutularına karalanan satırlar… O “an”da yazıyorum, yazılıyor… Yazıyorsun, yazıyorsun, yazıyorsun… Onları seviyorsun ve bizbolulular.com’a köşeliyorsun…

Eeeee…

E’si iyilik güzellik…

Dünya adına, insanlar adına, doğal, doğaç ve Ümitçe…

"İzle, Sus ve Dinle!...”
İzle; Güzellikleri görebileceksin...
Sus; Başkalarını duyabileceksin...
Dinle; Onları anlayabileceksin...- Alıntı –

—Eeee sonra...”

—Dedim ya, sonrası iyilik güzellik…

-İzleyecek güzellik mi kaldı?...

-Evettt, görmüyor musun?…

—Sussam da duyamam ki çok gürültü var…

—Yooo, yeterince kulak verirsen duyarsın…

-Dinlesem ne olacak, anlasam ne?...

—Çok şey hem de pek çok şey…

Ve devam ediyorum yazmaya;

“Kaçırdığımız neler var kimbilir, koşuştururken...

Doğayı izleyemeyenlerin, binalar, dar gelen kaldırımlar, bitip tükenmez işler arasında arasına sıkışmışların, boğulmuşların huzursuzluğunu yaşıyoruz…

Bolu’da yaşayanlar için bu zor bir ihtimal; doğa tüm ihtişamı ile iki adım ötenizdeyse gerçekten zor bir ihtimal…

Körseniz bile kokusunu alırsınız, sesini duyarsınız…

Aslında marifet de değil hazır sunulanı izlemek, görmek, duymak, yaşamak...

Maharetli değiliz yani biz Bolu’da yaşayanlar…

Bulduğu ufacık çatlaktan aşağılara kök salıp yükseklerde açabilen bir çiçeğin cesaretini anlamak,

Çatınızın yağmur oluğunda yaşamak gücünü kendinde bulan serçeyi takdir etmek,

Onca patırtı gürültü arasından, arı vızıltısını, çocuk gülüşünü iç etmek,

Başını yukarı kaldırıp, gökdelenler arasından yıldızları seçmek marifet…

Marifet de; nerede olsak sanki ne görmeye ne susmaya ne dinlemeye zamanımız var... Doğal olarak da anlamıyoruz, bozulmak üzere olan ahengi ve kaybolup giden kimseleri...

Sonra da anlamsız, huysuz, gereksiz kavgaların içinde debeleniyoruz... Küsüyoruz, aslında kendimize sonra çevremize, insanlara, olmadı dünyaya, kadere... 
Şaşıyoruz, değişen iklimlere, son bin yılın sıcaklarına soğuklarına, kevgire dönen atmosferi bilmez gibi…

(1)Duyarsız, (2)Doyumsuz, (3)Duygusuz, (4)Dipsiz, yediğimiz (5)Darbelerle kalakalıyoruz…”

Kalmasak da sorsak birbirimize… Mesela;

“Dışarda kar sesi var”duyabiliyor muyuz?...

“Henüz ağaçlar sarı kızıl yapraklarını dökmedi bile, o yaprakların üzerine gelin tacı gibi yağacak karın güzelliğini”sezebiliyor muyuz?...

Öte yandan, orada, burada, şurada bir yerlerde “Minicik eller konuşuyor, üşüyor, sesleniyor” Dinliyor muyuz?... 

“Yapabileceğim birşeyler var mı acaba?”soruyor muyuz?...

İzlersek, susup dinlesek, anlayacağız…

Ne doğayı, ne insanı, ne insanlığımızı, ne kendimizi kirleteceğiz…

Yani demem o ki;"Eeee’si”

(1)Saygıve sonsuzca (2)sevgi…
Ve şimdi susuyorum …………...

Duyuyor musunuz?...