Ali Özdemir

Bazı konularda yazı yazmak çok zordur. İnsan ne diyeceğini bilemez.

2007 yılında Almanya'nın Ruhr Havzasında bulunan bir kömür madenini gezmiştim. Her şey olağanüstü idi. Teknolojinin tüm imkanları kullanılmıştı. Her yerde elektronik sensörler vardı. Tünelleri hidrolik sistemli, tümüyle çelikten yapılmış cihazlar tutuyordu.

İşçilerin giysileri astronot giysisi gibi korunaklıydı.

İş güvenliği önlemleri insanı imrendiriyordu.

Geçen hafta Bolu'dan Zonguldak'a giderken kömür madeninin çok olduğu Gökçesu ilçemizden el kaldıran bir yolcuyu aldım. Yolcumuz 35'li yaşlardaydı. Meslek lisesi elektrik mezunuydu. Madende çalışıyordu. Anlattığı şeyler iç burkucuydu.

Başım derde girmesin diye hepsini yazamayacağım. Yerin altında çalışan maden işçilerinin sendikası yoktu. Günde sadece 50 TL yevmiye ile çalışıyorlardı. Çıkarılan kömürün kükürt oranı çok yüksek idi. Ancak bu kömürler sanayi tesislerinde, tuğla fabrikalarında serbestçe tüketiliyor, çevre kirletiliyordu.

Soma/Manisa'da kuru ekmek için yerin altına girerek vefat eden hemşehrilerime Allah'tan rahmet diliyorum. (5 yıl kadar Manisa'da çalıştım. Çalışkan, kanaatkar maden işçilerini biraz bilirim.)