Ali Özdemir

Türkiye’de yazılı ve internet medyasında arz-ı endam eden 3000 kadar köşe yazarı her gün memleketi kurtarıyor. Yediğini-içtiğini anlatıyor, siyasetçilere, bürokratlara akıl satıyor, çerden çöpten konuları sayfa dolsun kabilinden önümüze boca ediyor…

Gazeteleri dağıtan kuruluşların rakamlarına göre her gün 5 milyon adet kadar gazetenin okurlara ulaştığı belirtiliyor. İşin erbabı olan kimi insanlarımız ise gazete tirajlarının gerçek olmadığını, aslında toplam tirajın 2 milyon adedi bile zor bulduğunu söylüyorlar…

Hasbelkader 30 yıldır düzenli olarak gazeteleri, dergileri, yeni çıkan kitapları takip etmeye çalışıyorum. Son 10 – 15 yıldır okumaya değer köşe yazısı sayısını iyice azalttım. 50 yıldır aynı konuları yazan, her konuda uzman gibi görünen aslında hiçbir konuda vizyonu olmayan fosilleşmiş kafaları okumanın zaman kaybı olduğunu geç de olsa idrak edebildim.

Bolu ilinin yerel basınında da 10 civarında gazete, 150 kadar köşe yazarı (?) mevcut. Bunların çoğu hiçbir bilimsel esere imza atamamış, toplamda 100 kitap bile okumamış, imla kurallarını bilmeyen, çala kalem ahkam kesen kişilerden oluşuyor.

İtiraz etmediğimiz, eleştirmediğimiz, hatalarını yüzlerine söylemediğimiz için kültür içermeyen bir dille yazmaya devam eden yerel köşecilerimiz ne yazık ki pek çok…

Yerel köşe yazarlarımızın çoğunun en çok sevdiği konu futbol ve mahalli siyasetçilerin halleri…

Ülkenin ve ilimizin tarım, hayvancılık, çevre, turizm, sanat, edebiyat, bilim, fen, teknoloji, eğitim, toplumsal spor, ahlak, etik, din, iman, para, pul konularındaki açılımlarını ele alan düzgün yazıları ara ki bulasınız…

Bu yazıda klasik köşecilerin dar çerçevesinin dışına çıkarak bir tür dilencilik yapacağım. Yani yazıyı okuyanları Kıbrıscık ilçesine davet edeceğim… 

Bolu ilinin hemen hemen tüm ilçeleri dışarıya göç verme sorunuyla karşı karşıya. Mengen, Yeniçağa, Mudurnu, Seben, Kıbrıscık, Dörtdivan, Göynük gibi ilçelerimiz 1000 – 5000 arası nüfuslarda debelenip duruyor.

En küçük ilçemiz olan Kıbrıscık’ta normal bir günde sohbet etmek için insan bulmak bile zorlaşmaya başladı. 18 Ağustos 2014 günü bir iş nedeniyle Kıbrıscık ilçesine günü birlik ziyarette bulundum. İlçenin merkezinde (çarşıda) 30-40 kadar yaşlı insanımızdan başka kimseyi göremedim. Ortada ne çocuk ne de hanım mevcut değildi.

Kenar mahallelerdeki evler terk edilmiş, sönmüş, kurumuş, hüzün verici bir hale geçmişti…

Kıbrıscık ilçesinin genç, bilgili, enerjik, dinamik, akıllı kaymakamı Ankara’dan yüklü bir kaynak temin etmiş, ulusal takımların da kamp yapabileceği niteliklere sahip bir spor kompleksi yapma peşindeydi. Enerji fışkıran üslubuyla bizlere yapmakta olduğu çalışmaları anlattı. Ülkemizde böyle nitelikli mülki amirlerin olduğunu görmekten çok mutlu olduğumu söylemeden geçemeyeceğim. Yine ilçenin belediye başkanını da çok kültürlü, saygılı, azimli, çalışkan, uzlaşmacı buldum…

Kıbrıscık Belediyesinin 10 yıl kadar önce başlattığı bir proje sonrası ortaya çıkan Dağ Evleri projesini de yakından gördüm. Kısıtlı imkanlara sahip belediyemiz ilçenin 1-2 km kuzeyindeki bir araziye mükemmel bir turizm tesisi yapmış. Orman içindeki küçük, ahşap evlerde konuklar ağırlanıyor. Bu tesislerin gelişmesi, ayakta kalabilmesi, ilçe ekonomisinin biraz canlanabilmesi için tatil planları yapan insanlarımıza burayı da listelerine almalarınıöneriyorum.

Konuyla ilgili ek bilgi almak isteyenler www.kibriscik.bel.tr adresini ziyaret edebilirler.