Ali Özdemir

1989 yılından beri hasbelkader öğretmenlik mesleğinin içindeyim. Bu zaman zarfında 7-8 farklı okulda görev yaptım. Kimisinin 150 kimisinin ise 2500 öğrencisi vardı.

Çalıştığım hemen hemen tüm okullarda öğrencilerin ve öğretmenlerin yüzde 5-10’luk dilimi arıza çıkaran, mazeret üreten, işten kaçan, dersleri aksatan, karalayan, dedikodu üreten, mızmız, kötümser, hastalık hastası, pinpirikli, disiplini bozan, kurallara uymayan, kar tatili olunca havalara uçan, okulu panayır alanına çevirmek isteyen, hep çok para talep eden, dilini konuşmayı/yazmayı bilmeyen, kültürsüz, öğrenmeye düşman, motivasyonu kaybolmuş, sinerji yaratamayan, teneffüs saatlerini uzatan, okul personelini birbirine düşüren, anlatım tekniklerini bilmeyen, beden dilinden habersiz, kötü giyinen, hijyene uzak… kişilerden oluşuyordu…   

Çalışmak isteyenin şevkini kıran, motivasyonunu bozan, sistemi çökerten azınlığı yaş ilerledikçe daha iyi teşhis etmek mümkün olabiliyor.

Atalarımızın çok güzel bir söz var: “Deli gözünden, yiğit sözünden belli olur” şeklinde. Hayran olduğum bir sözdür. Kim ettiyse çok isabetli bir teşhis koymuş.

Ülkemizde 800 bine yakın öğretmen, 150 bine yakın akademisyen (üniversitelerde) mevcut. Bu devasa kitlenin her 3-5 yılda bir bilimsel, ruhsal, niteliksel denetimden / sınavdan / kontrolden geçirilmesi gerektiğini düşünüyorum. Bunu Finlandiya, Almanya gibi ülkeler on yıllardır yapıyorlar. 2007 yılında Almanya’daki meslek liselerinde şunu görmüştüm: Öğretmenler konuları öğretiyorlar. Sınavları başka bir kurum yapıyor. Yani sürücü kursları gibi. Bu yapının ülkemize de gelmesinin vakti çoktan geçmiştir.

Yaklaşık 1 aydır ülkemizin mesleki ve teknik öğretim yapan 3000 küsur lisesinden birisinin müdürlük görevini yürütmekteyim. Bir ayda yaptığım gözlemleri buraya yazsam inanın kitap olur. Okurların değerli vakitlerini almamak için kısa başlıkları vermekle yetineceğim.

1.              Kimi insanlar anlamadıkları, bilmedikleri konularda çok kolay fikir yürütebiliyorlar.

2.              Kimi insanlar çalışmaktan, üretmekten, yenilikten, değişimden hoşlanmıyorlar.

3.              Kimi insanlar mensup oldukları mesleğin gerektirdiği sorumluluklardan haberli değiller. Kara düzen iş yapıyorlar.

4.              Kimi insanlar imlayı, doğru yazmayı, doğru konuşmayı hiç önemsemiyorlar. Web Türkçesi adı verilen iğrenç dil hızla yayılıyor.

5.              Kimi insanlar en basit sorunları, işleri bile aylarca sürüncemede bırakmayı makul görüyorlar…

Çok düşman kazanmamak için şimdilik daha fazla yazmayacağım.

Ali Özdemir

www.aliozdemir.net

[email protected]