Ali Özdemir

Sıfırdan başlayıp topluma faydalı insan haline gelen portrelere çok saygım var. Miras ile baba parası ile keyif çatanlara, hava atanlara, ahkam kesenlere değer vermem. Köhne vasıtasının arkasına “Babam sağolsun” yazanlara da normal gözle bakmam…

İnsanlar ürettiği sürece huzuru bulur. Bir meşgaliyesi olmayan insanlar daha çok ruhsal sorunlara gark olur.

Üç günlük dünyada hiçbir şey üretmeden, sadece laf ederek yaşayan on milyonlarca insan var. Bunların iç dünyalarını incelediğinizde şunu görebilirsiniz: Üretimi olmadığı için hepsi mutsuzdur, doyumsuzdur, hastadır…

20 yıl kadar önce tanıdığım kişi lise 1. sınıfta kendini hemen belli etmişti. Yerinde duramazdı. Sürekli olarak deney yapmak ister, enerjik bir modda dersleri dinlerdi.

Ölü balık gibi ders dinleyen öğrencileri oldum olası sevemedim. Külhan beyi gibi kaykılarak oturanlara da kanım ısınmaz.

Erkan, her zaman dinamik, azimli, saygılı, meraklı bir öğrencilik dönemi geçirdi. Ardından üniversiteye devam etti.

Geçen 20 yıl içinde onu belki 10 farklı işi yaparken gördüm. A işine başladı. Eğer bunda çok yüksek başarı yakalayamaz ise B işine geçti. Kendisini en son Kasım ayında gördüm. 10 kişi kadar dinamik bir ekibi vardı. Reklam, tanıtım, grafik, dekorasyon, yayıncılık, matbaacılık işi yapıyordu.

Bu aşamaya gelene kadar tarım, hayvancılık, ticaret, eğlence, kırtasiye vb. sektörlerde birçok işi kurup devreden bir insanımızdır.

Hiçbir zaman karamsar, negatif, bitik davranış sergilediğini görmedim. Her zaman ateş gibi bir kişi oldu.

Kendisine saygım, güvenim tamdır. Aramızda hiçbir ticari bağ yoktur. Sadece böylesine yetenekli, üretken insanları tanıyın istedim.

Erkan Damgacı gibi vatansever insanlarımızın artması dileğiyle…