Ayşegül Gökdeniz

             Yaşam hakkını ve özgürce yaşamayı bir cümle ancak bu kadar güzel özetleyebilir.Ne güzel söylemiş Nazım Hikmet.”Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşcesine” . Bugün ne bir ağaç gibi hürüz,ne de bir orman gibi kardeşce yaşıyoruz topraklarımızda.Oysa insanlığını bilerek ve insanca yaşamaktan daha doğru ne olabilir ki?

             Ruh ve beden zevklerini tatmak,acılara bilgelikle  göğüsgermek,aldanmak,ağlamak,hata yapmak,düşmek kalkmak dizler yaralı...Ne insani ne kadar hayata dair.İnsan olana çok yakışır yaşamak.

            Şiir gibi oldu giriş ama şiir gibi devam etmez bu yazı.Biraz söylenmem lazım.

            Yıllardır bu ülkede gerçek anlamda barıştan yana olan,onun için çalışan,ezmeyen,ezdirmeyen,hor görmeyen hakiki Türk vatandaşının insani hakları dahil olmak üzere bütün haklarına tecavüz ediliyor.Kısacası yaşam hakkı hiçe sayılıyor.Tıpkı Buse’ye olduğu gibi.Eminim Buse’de yaşamaktan yanaydı hem de sonuna kadar.Tabi izin verilseydi.Fikirleri de kendi gibi kokuşmuş olan sürekli mağdur rolündeki zat nasıl yaşıyorsa İmralı’daki kalesinde, Buse’de yaşamalıydı.

           Ey hayat geç dalganı!.Halkları birbirine kırdırmak ne kolay..Jiddu Krishnamirtu’nun kulakları çınlasın.”Dünyayı sevmiyor,ondan sadece yararlanıyoruz”diyen dünya öğretmeni insanların dünyaya karşı olan tavrını çok yerinde tanımlamış.Uyan artık yalnız ülkem senden de yararlanan birileri var.

    Onların   bütün bu riyakarlık bütün bu sahtekarlığı  içinde bizim doğru bildiğimiz BARIŞA giden tek bir yolumuz varken engellerle dolu tali yolu seçmek niye?Bildiğimiz yoldan gidelim biz..Birer AĞAÇ olarak ORMAN lık yola.....