Ayşegül Gökdeniz

     Ne yazık!Ne kadar yarım yamalak yaşıyoruz her güzel şeyi.Aslında paylaşacak ne çok şey var?Huzur,sükunet,sabır,yardımlaşma,hoşgörü ve barış hepsi şu bir ayın içerisinde gözümüzün önündeydi.Yapmayın bir daha öyle yalandan “Ah ah nerde o eski Ramazanlar “ serzenişleri..Kıymetini bilsen ramazan aynı ramazan.

     Bağıra bağıra gelen bu mübarek aya rağmen gerginliğini iyiden iyiye hissettiren referandumun nefesi,KPSS skandalı,evet-hayır çekişmeleri,laf kalabalıkları ve bu konuda herkesin bir diyeceğinin olması insanda ne huzur bırakıyor ne de hoşgörü.Ortalık tam bir tiyatro sahnesi.Hangi birine değsek bir tarafı elimizde kalacak sanki..Onun için her şeyi ellememek gerek neme lazım.

       Yeteri kadar herkesin bir fikri var ve herkes her konuda bilirkişi.(Toplumca bu kadar çok bilen varken yerinde saymak da neyin nesi hiç anlamıyorum?!!!..)Fikirlerin havada uçuştuğu  bu karmaşa günlerde nasılsa arada kaynaması muhtemel nadide görüşlerimi kendime saklıyorum.Üstelik ben öyle yazıları dilden dile dolaşan ünlü bir köşe yazarı edasıyla evet-hayır tartışmasına girecek kadar şuursuz olmadığımı düşünüyorum.Yapmam gereken tek şey  12 Eylül sabahı her aklı başında Türk gibi kararımı resmileştirmek.Hakkımızda hayırlısı bakalım…..

         Ben bu 3 paragraflık yazımı yazarken  tarih 30 Ağustos oldu bile.Yeri gelmişken kendim de dahil olmak üzere Türk olduğu için gurur duyan,vatanına,bayrağına saygılı ,topraklarına aşık tüm Türk vatandaşının 30 Ağustos Zafer Bayramını kutluyorum.En karanlık gecenin ardından bizi pırıl pırıl sabahıyla ödüllendiren yaradanımıza şükürler olsun ki hala zaferlerimizi kutlayabiliyoruz….