Fatime Hilal ERDOĞAN

Mutsuzluğun anahtarı mükemmel olma çabasında saklı

Yaptığımız her işi her zaman kusursuzca yapmak için hatasız hareket ederek daha çok sevilmek, beğenilmek ve takdir edilmek ihtiyacı ile yanıp tutuşan bir dünyaya girdiğimizi hissediyorsanız, yalnız değilsiniz.
 
Her şeyin en iyisi olmak arzusuyla dolu ortamlar bizi üretmeye teşvik etse de, genellikle bizi yetersizlik duygusuyla boğuşturur. Mükemmellik arayışı hayata ve hayatın içinde olup bitenlere karşı merakımızı ve hayranlığımızı söndürmeye başlar.
 
Mükemmel olmaya ve mükemmel gözükmeye çalışanları gözlemlemeyi denediniz mi?
 
Mükemmel insan iticidir, ulaşılamazdır, tol ere edilmeleri zordur. Ortak noktada buluşmanız kolay değildir. Yine de mükemmellik arayışından vazgeçmiyor, hatta daha çok ardından koşuyor gibiyiz. Belki mükemmellik arayışı bize başarı getirdiğindendir…

Mükemmel aşkı ve aşığı arıyoruz. Adına doğru insan diyoruz.

Mükemmel bir iş, kariyer, unvan, kazanç ve itibar arıyoruz. Adına güç diyoruz.
 
Mükemmel bir ev, araba ve sosyal yaşam istiyoruz. Adına statü diyoruz.
 
Mükemmel gözükmek için en iyisine sahip olmak istiyoruz. Adına imaj diyoruz.
 
Doğru insanı bulma beklentisiyle ilerlerken, yalnız insanlar ordusu haline geldiğimize pek aldırış etmiyoruz.

Güç elde etme ihtiyacımızın bizi sevdiklerimizden ayırmasına gönüllü izin veriyor, elimizdeki gücü kibirden faydaya çevirmekte zorlanabiliyoruz.
 
Statü kazandıktan sonra onu korumak daha zor olduğundan, elde ettiğimiz statüyü kaybetme korkusuyla endişe dolu bir hayata katlanabiliyoruz. Ki bu bence en kötüsü…
 
Güçlü, statü sahibi ve mükemmel bir insan olma arzusu içerisinde kendi “imajımızı” yaratarak yaşıyoruz. Süreçte kendimiz olmayı unutuyor, iç huzurumuzdan her gün biraz daha ödün verebiliyoruz.

Mükemmellik takıntısı mutsuzluğu peşimize takarak yol aldığımız bir yolculuktur. Bizlerle birlikte çalışanları usandırdığımız, kendi yetersizliğimizi hatırlatan her kişi ve olaya tahammülsüz davrandığımız zamanlardır. Mükemmel olan sevdiklerinizle anı doldu dolu yaşamaktır.
Mükemmeliyetçilik ise anı hiç bir zaman yaşayamamaktır. Hayat zorluklarla güzeldir.
Zorluklar bizi meşgul eder. Gelişmeye ve geliştirmeye teşvik eder. Mükemmel olma arayışı yerine öğrenmeyi, bilinçlenmeyi, gelişmeyi temel almak daha mutlu hayatlar yaşamamıza etkendir.