Fatime Hilal ERDOĞAN

               Hiç değişmez yaşananlar. Neşe, acı, heyecan, sinir nöbetleri, bazen kıskançlık, vurdumduymazlık hepsi birleşip seni tek bir kapıya götürür fakat yorar tüm bu yaşananlar yıpratır, bıktırır en kötüsü kalbin kırılır.

Hepsinden önemlisi o kapıdan geri dönmene sebep olur yani seni sevmekten korkar hale getirir. Aslında sevmekle şifa bulacağımızı bilmeyiz. İnsan sevdikçe yücelir fakat bunun farkında değildir. Sevmek merhameti beraberinde getirir, iyiliği, vicdan sesini getirir. Sevmek güzel evet, her şeyi sevebilirsin, peki ya O’nu sevmek? En hassas, en özel yerine içindeki evine yani kalbine birini konuk etmek, misafirlikten ev sahibi makamına yükseltmek, kalıcı olup olmadığını bilmeden üstelik. Kalpte daimi kalabilmek yalnızca sevgiye bağlıdır. Sevgi her zaman sabırlı ve candandır asla kıskanç değildir. Sevgi, kendini beğenmiş, kibirli ve kaba olmayıp her zaman bağışlanmaya güvenmeye hazır ve başa gelen her şeye tahammül edendir. Haksızlıklara göz yummaz ve aynı yolda beraber yaşlanılır.

İlkyazım da kendimden ve ailemden bahsetmiştim benim için ne kadar önemli olduklarından ve bana ne hissettirdiklerinden okuyanlar bilirler. Bu yazımı hayatımı anlamlandıran, saygının sevgiyle bütünleşip mutluluk tablosunu oluşturduğu ve kalbimin derinliklerinde artık kalıcı hale gelen “O” kişiyi yani Şener ERDOĞAN’I anlatmak istedim en samimi duygularımla kalbime şifa olduğunu bilmesini istedim ve ona hayatı sevmesine yardımcı olacağıma, her zaman sevgiyle dokunacağıma ve aşkın gerektirdiği sabrı göstereceğime, kalbinin sıcaklığında yaşayacağıma ve oraya “yuvam” diyeceğime söz veriyorum…

Sizin huzurlarınızda Saygılarımla…