Hamza Canbaş

YAZ aylarını hiç sevmiyorum. Bunun bende iki nedeni var; ikisi içinde çok üzülüyorum. Birincisi bende kalsın ama ikincisini sizinle paylaşmak istiyorum.

Yaz aylarını sevmiyorum çünkü yaz aylarında ormanlarımız yanıyor ya da yakılıyor. Aslında yanan ormanlar gibi görünse de tabi ki ciğerlerimiz yanıyor.

Mutlaka basında sizlerde sık sık okumuşsunuzdur. Bu yıl Aydın’da, Sakarya’da, İzmir’de ve Bolu’nun Seben ilçesinde ormanlarımız yandı ya da yakıldı. Toplamında 150 hektar ormanız kül oldu.

Siz hiç güzelim ormanlarımız yanarken bir sincabın sesini duydunuz mu? Siz bir sincap olup oradan oraya panikle hiç koşuşturdunuz mu? Bir tilkinin, bir ceylanın, bir tavşanın çığlığını duydunuz mu? Ya karıncaların, solucanların, köstebeklerin, salyangozların, yılanların ve de kaplumbağaların çığlık çığlığa birbirlerine sarılıp ağladıklarını gördünüz mü? Ya da yavrusunu kurtarmak için kendisini alevlerin içersine atan anne ayıyı gördünüz mü?

Yaz aylarını sevmiyorum, çünkü her orman yangınında panik halinde oradan oraya kaçan, dumanlardan boğazları yanan bir tavşan oluyorum.  Alevler arasında yavrusunu arayan bir ayı, bir tilki, bir ceylan olup ölüyorum.  Ormandaki diğer arkadaşlarım benim kadar şanslı olmadıkları için onların cayır cayır yanışlarını seyretmek zorunda kalıyorum.  Kaplumbağa dostumu kurtarmak isterken sincap dostum çıktığı son ağacın yanan son dalıyla birlikte alevlerin içersine düşmesini seyretmek zorunda kalıyorum. Benim her orman yangınında içim yanıyor.

Seben de orman yanıyor dediklerinde yüreğim ağzıma geldi. Üç hektar alan yanmış. Yine benim evim yanmış. Gazeteler “neyse ki üç hektar alanla kurtulduk” diye başlık atmışlar. Üç hektar da milyarlarca karınca, milyonlarca böcek dostum vardı benim. Bir daha oraya gelir mi kuş dostlarım? Acep geçerken uğrayıp ta hatırımı sorar mı tilki kardeş? Yine, boz ayı yavrusuyla gelip yaslanır mı asırlık çınar ağacına; yani bana, yani sana, yani hepimize?

***

Ayılarıma dokunmayın

Geçtiğimiz hafta “Ayılar köye indi” şeklinde haberler okudum gazetelerde. Nereye gidecektiler ki. Evlerini yakmışlar, yiyeceklerini yakmışlar. Siz olsaydınız nereye gidecektiniz?

Yaratılmışların en vahşisi kuşkusuz insanın ta kendisidir. Gözünü ayıların yiyeceklerine diken insandır, doğadaki yaban meyvelerini aşılayıp ehlileştiren sonra da ayıları aç bırakan insan değil midir? Yaşadıkları ormanı yakan veya yanmasına sebep olan insan değil midir? Öyleyse neden “Ayılar bahçemize kadar geldi” diye korkup ağlıyorsunuz?