Hamza Canbaş

TAM bir hüzün haftası yaşadık. Gencecik fidanlarımızı toprağa verdik teker teker. Ve hepsinin Cenaze namazı kılınırken imam, “Hakkınızı helal ediyor musunuz” diye sordu. Sanki helal edecek bir hakkımız varmış gibi.

Çok önceleri bu sütunlardan, “Bizim ülkemizde savaş var. Bakmayın siz yetkililerin adına terör dediklerine” diye yazdım. Adına “savaş” demedikten sonra ve savaşın kurallarını işletmedikten sonra sorunun çözülmeyeceğini ima ettim. Ne oldu, biz terör dedik onlar savaş dediler. Biz terörü önleyeceğiz diye mücadele ettik, onlar savaşın galibi olabilmek için her şeyi kendilerine mubah gördüler. Gerçi savaşında bir insani yönü bulunur ama onların savaş kurallarında böyle bir duyguya yer olmadığı yıllar önce kundaktaki bebekleri öldürdüklerinde ortaya çıkmıştı. Ve geçenlerde BDP Eş Başkanı Gülten Kışnak 24 askerimizin şehit olduğu çatışmanın bir “terörist” eylem olmadığını, bu çatışmanın bir “savaş” olduğunu söyledi. Yani bizimle savaştıklarını itiraf etti.

Hiçbir zaman “ben söylemiştim” demeyi sevmem ama gördüğünüz üzere benim yıllar önce, “Bizim tarafımızdan adı konulmamış bir savaş yaşıyoruz” dediğimde bazı dostlar abartmamam gerektiğini söylemişlerdi.

Evet, maalesef bugün ülkemizde tek taraflı ilan edilmiş bir savaş var ve biz hala daha bunu kabul etmeyip “terör” eylemi olarak değerlendirdiğimiz sürece daha birçok gencimizin cenaze töreninde olmayan “hakkımızı helal” ederiz.

Van’dan yükselen feryat

Acı üzerine acıyı yaşamak buna denir işte. Şehitlerimiz için Pazar günü yapılan mitingle haftayı kapatmak isterken, Van ilimizden gelen haberler yine yüreğimizi burktu. Bu kez Doğu’dan tanıdık bir acıyı yüreğimizde hissettik. Allah bizim ülkemizde yaşayanların sabrını sınıyor olabilir mi diye düşünmek istiyorum sadece. İçimden bir ses, “Allah’ım bize taşıyamayacağımız bir yük yükleme, çekemeyeceğimiz acılar verme” diyor.