Hamza Canbaş

SAYIN Belediye Başkanımız Alaaddin Yılmaz son günlerde bir hayli gergin görünüyor. Çoğu kez kendisini, dört bir yanını şantiyeye çevirdiği Bolu’nun sokaklarında çalışmaları denetlerken görüyorum. Kendisini uzaktan uzağa izlediğimde yüzüne yansıyan bir gerginlik belli oluyor. Bu yüzden yanına gidip “iyi günler sayın Başkanım, kolay gelsin” demeye korkuyorum.

                Sayın Başkanın bu hali bana İstanbul’un Fethi sırasında, Fatih Sultan Mehmet’in atını denize sürmesini hatırlatıyor. Kuşatma uzayınca Sultan Fatih, öfkesinden atını Haliç’in soğuk sularına doğru sürüp, “Ya İstanbul beni alır, ya ben İstanbul’u” sözleri tarihe altın harflerle yazılmıştı. Bizim Başkanın durumu da aynen böyle. Sık sık çalışmaları gergin haliyle denetlemesi işlerin kafasındaki tarihe yetişmeyeceği endişesinden kaynaklanıyor olabilir. Muhtemelen, kendisi de bu durumdan oldukça rahatsız. İşler uzadıkça halkta da belli bir gerginlik oluyor. Belki de kim bilir vatandaş ta bu gerginliğini Başkana yansıtıyor. Velhasıl ortam elektrikli bir duruda. Allah Sayın Başkana kolaylıklar ve sabırlar versin. Üstüne üstlük bu kadar yoğun bir çabaya karşılık, takdir edilmemek bazı kesimler tarafından haksız eleştirilere maruz kalmakta işin cabası.

                Fiziki yorgunluk çabuk geçer, akşam eve gidersin bacaklarını duvara doğru dikip bir saat uyuduktan sonra hiçbir şeyin kalmaz. Amma velakin fındıkkabuğunu doldurmayan, laf olsun torba dolsun cinsinden yapılan eleştiriler muhtemelen Sayın Başkanı en çok yoran durumlar oluşturuyor ki, kendileri bu yorgunluğu atamıyor olabilirler. Kimi zaman etrafındakilerin yanlış yönlendirmeleri, kimi zamanda yine etrafındakilerin ve çalışanların zekâlarının başkanın zekâsına yetişememiş olmaları da insana yorgunluk verebilir. Bu durumlarda da beyin yorgunluğu had safhaya ulaştırır ki insanda stress kat sayısının artmasına neden olabilir. İşte bu yüzdendir ki, Sayın Başkan sık sık çalışmaları denetlemek zorunda kalıyor.

***

Özellikle sosyal medyada aşağıda okuyacağınız öykü sık sık yer alır. Tarih kitaplarında yer almayan bu öykü şöyledir:

 “Mustafa Kemal1933 senesinin bir bahar akşamı Dolmabahçe Sarayında yabancı ülkelerin elçilerinin ve ataşelerinin de yer aldığı bir akşam yemeği veriyordu. Yemek boyunca Ata’nın yüzüne dik dik bakan İngiliz askeri ataşesi olan Binbaşı, Atatürk’ ün gözünden kaçmamıştı. Yaverinin çağırıp Binbaşıya derdinin sormasının istemişti. Yaveri de gidip Binbaşıya neden böyle davrandığını sordu ve ardından da Ataya gelip Binbaşının cevabının iletti: Paşam siz onun Çanakkale’de babasını öldürmüşsünüz.

İstifini hiç bozmayan Ulu Önderde yaverine şunu emretti.

Git sor bakalım babasının Çanakkale’de ne işi varmış?”

Yukarıdaki öykünün doğruluğu kesin değil, bazı yerlerde İngiliz Ataşesi, bazı yerlerde Yeni Zelanda, bazı yerlerde de Avustralya şeklinde geçiyor. Ancak şimdi anlatacağım öykü gerçek.

“Bolu Belediye Başkanı Alaaddin Yılmazbir dizi temaslar için Avustralya’ya gider. Victoria Eyalet Parlamentosu Türk heyeti onuruna bir akşam yemeği verir. Türk heyeti adına Bolu Belediye Başkanı Alaaddin Yılmaz’a bir konuşma yapması söylenir. Başkan Yılmaz kürsüye gelir. Önce salondaki seçkin Avustralyalı konuklara uzun uzun bakar. Herkes Başkanın ne söyleyeceğini merak etmeye başlar. Başkan YılmazÇanakkale Savaşına atıfta bulunarak,

-         Sizin Türkiye’de ne işiniz vardı?

Diye sorar. Salon da buz gibi bir hava oluşur. Başkan Yılmazyıllardır içinde sakladığı bu duygusunu bizzat muhataplarına sormuş olmanın rahatlığı ve gerilen ortamı yumuşatmak için,

-         Bundan sonra sizi Bolu’ya bekliyorum.

Der.”

                Alaaddin Yılmaz’ın bu konuşmaları bütün ulusal basında manşet olur. Bolu’yu tanımayan, bilmeyen Avustralyalıların belleklerine Bolu ismi civi ile kazınmıştır. Güzel reklam oldu vesselam