Ümit Turpcu

Hani bir dostu uzun zaman arayıp sormazsınız,

İhmalinizdir, derinden bilirsiniz,

Hep aklınızdadır ama bir merhaba bile diyemezsiniz arayıp da,

Sonra ne olur, bir şey olur karşılaşıverirsiniz,

Ve sizi sitemsizce kucaklar şööyle sımsıkı, sıcacık,

Dudaklarından dökülen sadece “Özledim”dir…

İşte öyle bir şey; beni sorgulamadan sarmalayan insanlar gibi,ekrana dökülen “Gülümseyen sözcüklerim”…

En kıymetlilerim…

Merhaba onlara ve sizlere; yeniden…

)(   )( )(  

Gerçi belirtmeliyim ki olay aşağıdaki acemi dizelerimdekigibidir;

Ah, benim kaldırımlarım,

Gözüme buğu şiirlerimin mekânı,

Gönlüme sızı kaldırımlarım…

Kalemsiz dizelerime şahit,

Unutuşuma ağlamaklı taştan yamalarım…

Tutsaklığıma adım,

Özgürlüğüme korunak, daracık yollarım…

Issız gidişlerime,

Ardım sıra bakakalan, çaresiz kaldırımlarım…  - Ü. TURPCU-

Yani ; “Şiirde imgelenen olay ve şahıs sahiden sahi gerçektir…”

Ruhumdan, istemsiz düşünme gücümü yoklayan, beynimin kıvrımlarında yolunu kaybeden, bir türlü karalayamadığımsatırlar sorunken,

Asıl sorun birdenbire karşıma çıkıverdi, yol uyardı ki;

“Düşünme, bak düşersin mecalim yok, kasisim çok!...”

Ve düştüm!…

Üstüne de güldüm,

Yan yataydan, dikey duruma geçerken ki ışık hızında,

Bir de felsefe de yaptım;

“Düşün işini yollarda yapan insanlara komplo bu yolların hali… Neymiş efendim, düşünüyorum, demek ki az sonra düşeceğim… İyi peki hem düşünür hem düşerim o vakit,sıkıntı yok... Da kar da yağdı yapı paydos, ne olacak bu insanlığın medeni yol hali, sabır bir yanda düşünme yasağı bir yanda!…”

Anlayacağımız iktidar belediyesi siyaseti; “Ölümü gösterip sıtmaya razı etmekten” geçiyor… “Korkmayın acımayacak sadece psikolojik bir durum bu…”

Kaldı ki, işlem bittiğinde” Ehven-i şer” deyip gereksiz bir“Ooh” çekeceğiz gibi duruyor…

Ve birileri bu durumda sabır ve selametimizin ödülü olarak hem kazanacak hem epeyce eğlenecek…

Katılın… Umut var…

)(   )( )(

Bir kalem geçesim var yolları, “Anlata anlata anlatamadığımız” düşündüren konuları, -Zaten yerle yek olmuşum, dizlerim acır…-

“İnsanlığın insan olma macerasına” değinmek gerek iki satırda…

Yazan olunacak diye bir şey yok ya,

Birileri yazar, birileri çizer; ancak okuyan olarak, hatta sadece okuyan olarak katılınabilir  bu serüvene!... 

Hani geçenlerde yasaklanmıştı ya;” Şeker Portakalı ve Fareler ve İnsanlar” adlı romanlar,

Bu iki romanın şahsında; “Benim macerama ket vurmaya kalkışan bu yasağa” ve “yasakların alayına” ket vurmak arzusu ile muhataplarına gelsin aşağıdaki satırlar;

” Hayret!... Şeker Portakalı'nı iki kez okumuşluğum var, gözyaşlarımı tutamadan... Zeze'nin içli, derin dünyasının parçası olduğumdan, hayallerine ortaklığımdan başka hatırladığım ne bir küfür satırı ne bir argo...Çocuğuna ödev olarak verilen kitaptaki küfürleri gören anne diye düşündüm, acaba dizilerde, bilgisayarda, sokak ortasında edilen küfürlerin envai çeşidini duyma ihtimali olan çocuğunu hangi dolapta saklıyor?... Ayrıca, şikayet üzerine öğretmene soruşturma açanlar size diyorum ki;"HERKES MEŞREBİNCE ALIR” ne yani şimdi o kitaptan aldığınız sadece argo ve ayıp mı?..." Hadi canım, inanmam!... Kafanız, ruhunuz beyniniz buna mı çalışıyor... İnanmamm...Eğer inandırırsanız da, korkarım... Ki sanırım artık korkuyorum... Fareler de insanlar da korkar biliyorsunuz af buyurun... Ama insanlar gereğini yapar; Şimdi gider, Fareler ve İnsanları ve Şeker Portakalı kitaplarınınsatışlarını patlatır...Teşekkürler, kitap okumaya teşvikinizin yolu yanlış, yanlış olsa da hayırlı yanlış, VAROLUN...”

“Hiç okuyanla okumayan bir olur mu?..”

Sorusunun;” Olmaz” yanıtı gibi, kitapsız, sanatsız, erdemsiz,sessiz, sözsüz,  düşüncesiz, felsefesiz, macerasız “Olmaz…”

Hepsi ile sevgi ile kalın…