Vehbi Camgöz

         Siyonist İsrail’in, Mavi Marmara gemisine korsanca saldırısı ve yolcularını hunharca şehit etmesinin ardından, hükümet İsrail den hesap sormak üzere uluslar arası teşkilatlara başvurmuştu. Aradan bir buçuk sene geçtikten sonra birleşmiş milletler beklenen raporunu yayınladı. Tabi beklendiği gibi rapor tam bir rezalet. Sanki cinayetleri işleyen, İsrail ve Siyonistler değil de gemi yolcuları işlemiş gibi, utanmasalar şehitleri suçlu ilan edecekler.

         Dış güçler ve İsrail’in dış uzantıları böylede; ülkemizdeki İsrail uzantısı beyaz Türklerin onlardan bir farkı var mı? Onlarda açıktan İsrail’i savunamadıkları için bütün suçu Mavi Marmara gemisinin seferine müsaade eden hükümete yüklemekten, İsrail politikalarını haklı çıkarmaktan çekiniyorlar mı? Kalplerinde zerrece iman olmadığı için mazlumun yanında olmayı düşünmediklerini zannediyorum. CHP genel başkanı ve diğer idarecilerinin bu tutumun örneğini veriyor.

         Olayın olduğu zaman, konunun BM ye havale edilmesi, peşinen İsrail in haklılığını kabul etmek olduğunu ben bile sezerken koskoca hükümet bunu nasıl hissedemedi. Ben hissettim; çünkü ben Erbakan hocaya inanıyordum. Onlarsa inanmıyorlardı. Hoca o güne kadar ne demişse doğru çıkmıştı. Bugünde yaşasaydı bu tepkileri yetersiz bulurdu, bazılarımız yeterli bulabiliriz. Ama ben yeterli, daha doğrusu etkili ve caydırıcı bulmadım. Daha etkili ve daha akıllı tedbirler düşünüp İsrail i köşeye sıkıştıracak tavırlar gösterilebilirdi. İsrail ile muhatap olup, ondan anlayış bekleneceğine dünya egemenleri, çeşitli kozlarla sıkıştırılabilir, İsrail’e karşı müeyyide için onlarla pazarlık yapılabilirdi.

     Denilebilir ki; daha ne yapabilirlerdi? Tüm dünyaya ve mevcut uluslar arası kuruluşlara savaş mı ilan etselerdi? Hayır, savaş ilan etmeleri gerekmezdi. Ama daha rapor yapılırken çıkacak raporun İsrail aleyhine netice çıkmayacağını bilerek BM’yi sıkıştıracak, meşruiyetini tartıştıracak atraksiyonlar yaparak raporun bu şekilde çıkmasının önüne geçilebilirdi.

         Eğer hükümet dünyaya; en basiti ile İsrail’in hukuksuz bir şekilde birleşmiş milletler tarafından kurulduğunu, bölgenin başına bela edildiğini, bunu yaparken de ne hakka ne hukuka uymayacak şekilde davrandığı, verdiği bütün kararlarda, bugüne kadar hep, İsrail’i savunduğu gündeme getirilip, BM’nin bu konuda taraf olduğu anlatılabilirdi. Buna yönelik diplomatik çalışma yapsalardı, belki lehte bir karar alamazdı, ama raporun güvenilirliğini sorgulatabilirdi. Öyle yapılmadı. Bunun yerine BM’yi neredeyse tek hakem olarak gördüler. Rapor çıkınca da feryat etmeye başladılar.

         Şimdi de; dostlar alış verişte görsün diye, Lahey adalet divanına gidileceği ilan edildi. İsrail de çok korktu! Sanki oradan Müslümanların lehine bir karar çıkacakmış gibi. Bunu adı tam manası ile ipe un sermektir

         Günümüzde İslam milletinin bunun gibi problemlerine çözüm üretilmek isteniyorsa bunun yolu belli. Ne yapıp, yapıp İslam birliğini kurmamız derdimizin tek çaresidir. Daha önce “İslam birleşmiş milletleri” “İslam Natosu” “İslam ortak pazarı” diye formüle edilen ve bu kuruluşlar için temel platform niteliğindeki D–8leri tam ve kâmil manada hayata geçirmekten başka çare yok. Ama hükümet bunları yapacak takat ta değil. Hiç olmazsa konuyu bu platforma taşımayı bile düşünmediler. Anlıyoruz, hocayı sevmediniz, onu ve fikirlerini silmek istiyorsunuz. Ama bari bu beğenmediğiniz fikirlere yeni alternatifler üretin. Buna da yanaşmıyorlar. Müslümanların işleri kendi kendine mi yoluna girecek.

         Hükümet edenler; hem dünyada, hem de ülkede, statükoyu değiştirmeden Müslümanların meselelerini çözeceklerini zannediyorlar. Ama hem içerde hem de dışarıda bugüne kadar Müslümanların hiçbir meselesine kalıcı çözüm üretemediler. Koskoca 10 yıl büyük bir çoğunlukla iktidar olunduğu halde, bu imkânı heba ettiler. Hem dış hem iç politikada basit ve türbine oynama numarasının dışında derde deva bir girişimleri olmadı. Bundan sonrada değişik bir şey beklemiyorum.

         Uygulanacağını ilan ettikleri yaptırım listesinde de İsrail’i caydıracak bir şey yok. Zamanla unutulmaya bırakılacak gibi.

         Selamlarımla…