Vehbi Camgöz

              Bugün aslında başka bir  yazı yazacaktım. Yazımın konusunu da seçmiştim. İlahiyat fakültemizin düzenlediği panelle ilgili görüşlerimi anlatmak istiyordum. Ama şu televizyonlar yok mu? Dizileri ve eğlence programları insanı ahlakını haberleri de çalışma programını bozuyor.

         Benimde yazı yazma programımı gece 01.oo de izlediğim televizyon haberleri bozdu. Haberleri izlerken son zamanlarda siyasette uzatmaları oynadığını kendisi ifade eden muhterem başbakan yardımcımız, Bülent Arınç beyefendinin Yemen ziyaretini izledim.

        Bülent beye son iki yıldır bir şeyler oldu. Nedense hükümet “gider Mersine kendisi gider tersine” moduna girdi.

        İlk olarak; şike yasasında genel başkanın aksine bir söyleme girdi. Genel başkan aksine bir tavır gösterince kendisini of-side pozisyonuna düşürdü. O olaydan sonra birkaç kere daha aynı pozisyonda yakalanınca kamuoyu nezdinde zorlanmaya başladı. Hatta bu yüzden milletin önünde genel başkanından özür dilemek zorunda kaldı.

        Muhterem Bülent Bey, genel başkanın cemaatle girdiği mücadelede de hep aynı pozisyona düşüyordu. Genel başkana rağmen inadına, cemaate ve liderine övgüler diziyor, ama açıktan safını belli etmekten de kaçınıyor. Bu konudaki yalnızlığını gidermek için Çankaya köşkünden medet umar bir durumda intibaını vermeye başladı. Köşkten açıktan olmasa da çaktırmadan bazı desteklerde aldığı kanaatindeyim.

         Ama bu desteğinde derde deva olmadığını artık iyice anlamış olmalı ki, gelecek dönem siyaseti bırakacağını her fırsatta söylemeye başladı. Geçende izlediğim bir konuşmasında “ben belediye başkanlığını da istemem” siyaseti de bırakıp dinleneceğim diyordu. Gerçi kendisine kimin belediye başkanlığı önerdiğini veya önereceğini umduğunu bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey varsa oda; Tayyip Beyin mahalli seçimlere daha bir seneden çok zaman varken şimdiden kimseye belediye başkanlığı teklif etmeyeceğidir.

        Şimdiden ön alıp, genel başkana, “belediye başkanlığı için ikna edilmeye açığım” mesajı vermek istiyorsa, bunu unutmasında fayda var. Çünkü izlediği politika onun Manisa dahil, hiçbir yerden belediye başkanlığını kazanmasını imkansız kılıyor. Kendi memleketinde belediyenin, muhalefet kaptırılmasına sebep olan bu yüzden başka bir vilayete kaydırılan bir siyasetçinin buna hakkı yoktur.

        İşte bu psikoloji içindeki, muhterem başbakan yardımcımız, Yemeni ziyaret ediyor. Bu ziyarette, Türk şehitliğini de geziyor. Burada şehit mezarlarının başında şimdiye kadar alışılmış teamüllerin dışında türkü söylemeye başlıyor.

        Oysa biz biliyoruz ki; bu gibi mekânları ziyaret eden devlet ricali, eğer inanmış bir mümin iseler bir Fatiha okurlar. Yok, eğer dine ve imana mesafeli iseler, o zaman da saygı duruşunda bulunurlar.

          O öyle yapmadı. Bunun yerine yemen türküsünü söylemeye başladı. Ama nasıl söylemek…

          Öyle bir söyledi ki; hani Bayburtluların deyimi ile “türkü, türkü olalı böyle bir zulüm görmemiştir.” Tadında.. Sözlerini yanlış söylediği, melodisini sanki hiç dinlemediği  bir türküyü, söyleyerek protokol tarihine altın harflerle girmeyi, dünya protokol kurallarını yeniden yazdırmayı başardı!

         Yazı başlığında da bu duruma uygun bir türkü sözü ile konuyu anlatmaya çalışmamın sebebi var. Bu duruma çok uygun, Türkü de “müdür beyin yeşil kürkü yeni çıktı bu türkü, müdür bey emir verdi söylenecek  bu türkü” dendiği gibi muhterem Bülent beyde emir verdi. “Bundan sonra yurt içinde ve dışında kabir ziyaretlerinde türkü söylenecektir.”  Bence hiç mahsuru yok ben zaten çokta kabir ziyaretine giden birisi değilim. Ama kendisi dikkat etmeli, bu kurala uyarak 10 Kasım da ki ziyarette de türkü söylemeye kalkarsa yandı gülüm keten helva…

         Selamlarımla..