Vehbi Camgöz

           Dün sabah haber bültenlerinde bir facia haberi verildi. Kuruma mesai için gelen personeli taşıyan servis otobüsünde cinnet geçiren bir infaz ve koruma memuru arkadaşlarına kurşun yağdırmış.

          Üç infaz ve koruma memuru hemen orada can vermiş, kampusta bulunan bankada görevli ve ölen infaz ve koruma memurlarından birisinin eşi olan bayanda ağır yaralı olarak yoğun bakıma alınmış.

           Olay henüz taze olduğu için gerçek sebebini tespit etme imkânı bulamadım. Ancak; 35 sene birlikte çalıştığım bu personel arasında daha önce böyle bir olay yaşandığına şahit olmamıştım. Çoğu zaman polis ve jandarma personeli arasında böyle olaylar yaşanırdı, ama cezaevi personeli arasında yaşanan böylesi bir olay yoktu.

          Yaklaşık 30 seneden beri kendilerine silah taşıma yetkisi verilen bu personel, ne meslektaşlarına nede başka bir kimseye karşı silah kullanmamışlardı. Acaba neden şimdi böylesine bir fecaat yaşandı? Merak etmemek mümkün değil.

          Bu olayın arkasında personelin ekonomik bunalımı var desek, her zaman her memurun karşılaştığı bu gibi sıkıntılardan dolayı neden şimdiye kadar olmadı da şimdi oldu?

           Görevin zorluğu ve personel üzerindeki stresi desek, bu kurumlar kuruldu, kurulalı bu zorluk hep vardı. Eğer bu zorluklar ve stres bu gibi olayların sebebi olsaydı, şimdiye kadar birbirlerini yok ederlerdi.

            Adli personel arasındaki statüleri bu sıkıntıya neden olmuş olsaydı bu da eskiden beri devam eden bir durumdu. Neden şimdiye kadar bu dert edilmedi de şimdi oldu? Demek ki buda olamaz.

           Geriye kala, kala kişisel meselelerden dolayı böyle birkıyımın yaşanması ve bazı güçlerin çıkacak olan yeni düzenlemenin önüne geçmek için kamuoyu oluşturması için bu olayı planlamış olması ihtimalleri kalıyor.

           Kişisel nedenlerle işlenmiş olması ihtimalini gözümüze sokmak için olayın bizzat failinin olay sırasında ve sonrasında söylediği sözler fazla yönlendirici geldi bana. Anormal psikoloji içinde bulunan bir kişinin bu olayı işlerken açıkça bunu kişisel nedenlerle işlediğini özellikle söylemesi incelemeye değer bir konu olsa gerek.

           Diğer bir ihtimal ise; ne tesadüftür ki cezaevlerinin dış koruma görevinin cezaevi idarelerine yani infaz koruma memurları eliyle yapılmasını öngören yasa tasarısının tamda Türkiye Büyük Millet Meclisine sevk edildiği günlerde meydana gelmesi insanı ister, istemez kuşkulandırıyor.

            Bu yasa tasarısı meclis komisyonlarında ve genel kurul gündeminde görüşülürken bu olayın gölgesi görüşmelerin zerine mutlaka düşecektir. Bazı iyi niyetli üyeler, bu olaydan hareketle bu yasanın tehlikeli sonuçlar doğuracağını savunacaktır. Bu da bu kurumların hem sivilleşmesi hem de, hep problem olan iki başlılıktan kurtulamaması neticesini doğurabilir.

           Eğer kuşkularımızda yanılmıyorsak bunun savunmasını yapmak ve olayın bu yasanın engellenmesi için kullanılmasının önüne geçmek adalet bakanlığının sonuna kadar takip etmesi gereken bir görevdir.

           Haberlerde izlediğim kadarı ile olayın olmasının hemen akabinde sayın ceza ve tutukevleri genel müdürü çok hızlı bir şekilde olay yerine intikal etmiş ve ilk açıklaması ile bu gibi istismarların önüne geçmek için bilinçli bir açılama yapmış. Umarım bu bilinç sürekli olurda çıkacak olan yasa rafa kaldırılmaz.

          Olay çok üzücü olmuştur. Çok zor şartlar altında görev yapan bu insanların her zaman söylediğimiz gibi ayın periyodik zamanlarında psikolojik ve moral destek takviyesine ihtiyaçları vardır.  Bu kurumlarda görev yaptığımız sırada hemen her ay bir şeyi bahane ederek tüm personelin katıldığı yemekler düzenleyerek bu insanların deşarj olmasını sağamaya gayret ederdik. Bu kadarcık faaliyeti bile iple çekerlerdi.

          Bu kurumlarda görev yapan görevliler, süresi en uzun hapis cezasına çarptırılmış mahkûmlar gibidirler. Kurumlarda tüm memuriyet süresini geçiren bir görevli en az 30-35 sene cezaevinde vakit geçirirler. Buna mukabil aldıkları ücretle geçinmeleri hiç mümkün olmamıştır. Kaderleri gereği imiş gibi, dünyaya garip gelmişler, garip yaşayıp garip ölmüşlerdir.

          Bu olayda canını kaybeden arkadaşlara Allahtan rahmet, başta aileleri olmak üzere tüm eski mesai arkadaşlarıma başsağlığı diliyorum.

           Selamlarımla…