Vehbi Camgöz

             Yıl 1997, MGK meşhur muhtıra niteliğindeki kararları almış, koalisyon hükümetinin bakanlarına baskı ile imzalatmış, dönemin başbakanına da imzalaması için etkin çevrelerin tamamından yoğun bir baskı gelmekte. Tam bu sırada Kanal D televizyonuna çıkan hoca efendi gazeteci Yalçın Doğanın sorularını cevaplıyor.

             Hoca, Rahmetli Erbakan Hocaya derin devletten daha fazla ateş püskürüyor. Onun istifa etmesini, partisinin kapanmasını, isteyecek kadar ona karşı olduğunu söylüyor. Hatta tüm siyasetçileri ismen sayarak hepsini sevdiğini, sadece Erbakan hocayı sevmediğini bir marifetmiş gibi ballandıra, ballandıra anlatıyor. Gazetecinin MGK kararları konusundaki sorusuna ise, dünya durdukça hiç unutamayacağımız, ama bir Müslüman olarak benim şahsen utanacağım bir cevap veriyor.

            Hoca MGK üyelerini İslam fakihleri ile eşdeğer sayıp, bunların aldıkları kararlarda “isabet var ise iki sevap, hatalı ise bir sevap” alacakları fetvasını veriyor. Yani hocaya göre imam-hatipleri kapatan, Kuran kurslarının kapısına kilit vuran, başörtülülere hayatı zindan eden, seçilmiş hükümete açıkça “müeyyide” uygulamaktan bahseden MGK’yı yere göğe koymuyordu. Bu durum benim gibi milyonlarca Müslüman’ı hüzne gark etmişti. Bir mümin nasıl olurda zorda kalan diğer topluluk mensubu müminlere karşı böyle duygular beslerdi? Dünyanın dört bir tarafında sevgi adına, insanlık adına gayret sarf ettiğini iddia eden bu insanların memleketlerinde, meşrepleri kendilerinden ayrı diye duydukları çarpık karşıtlığı anlamıyorlardı. Bunu hiç kimse anlamıyordu. Sadece kendisine biatli cemaat mensupları onu sorgulamaya yanaşmıyor, “hoca efendinin bir bildiği vardır” havasını pompalıyorlardı.

            Oysa kendisini sevmediğini defalarca basın huzurunda beyan ettiği rahmetli Erbakan hocamıza onunla ilgili soru soranlara kendisinin onu ve tüm müminleri sevdiğini tüm müminlerin günde beş defa bir araya geldiğini söylüyordu.

            Aradan yıllar geçti. 28 Şubatta hocaya çektirilenlerin hesabı sorulmaya başlandığında anlaşıldı ki hoca MGK da alınan kararları imzalamamış başta hoca efendinin cemaati olmak üzere hiçbir cemaati diğerinden ayırmadan direnişini tüm ümmet için yapmış. Hatta hocanın okulları içinde özel bir direniş göstermiş. Bunu duyup anladıkları halde bu konuda hiç olmazsa hata ettiklerini bile hala kabule yanaşmıyorlar.

           Şimdilerde 2004 yılında cemaat aleyhine bir kararın alındığını durup dururken gündeme taşıdılar. Aslında bu kararın varlığından öteden beri herkesin haberdar olunduğu halde şimdi gündeme getirilmesi oldukça düşündürücü bir durumdur. Şimdi dershaneler tartışması dolayısı ile gündeme getirilen bu durum karşısında hoca efendinin takındığı durum ise tam evlere şenlik kıvamında.

           Konu ile ilgili kendi sitesinde yayınlanan sohbetlerinin tamamını izledim. Geçmişte imam- hatiplerin kapatılmasına yönelik karara verdiği tepki ile bu karara verdiği tepki arasında dağlar kadar fark var. Oysa tutarlı bir insan geçmişte bu konuda yaptığı yorumlara sahip çıkıp, bu karar dolayısı ile kararı alanların da sevap kazanmış ilan edebilirdi. Bunu yapmak yerine bu kararlara hüsnü zan duyamadığını ilan ediverdi. Herkes bu kararın konjönktürel olduğunu, hükümete rağmen alındığını söylerken, o bu kararın faturasını hükümete kesmekten sakınmadı.

            Alınan karar kendi cemaatinin dışındaki Müslümanlar aleyhine olunca sevap, kendi cemaatinin aleyhine olunca çok büyük günah yorumunu yaptı. Olayı getirip dershanelerin kapatılmasına bağladı. Dershanelerin kapatılması konusu sanki yeni gündeme getiriliyormuş gibi saptırmalar yapılıyor.

            Aslında konuyu tüm detayları ile anlamak isteyenlerin bugünlerde Hanefi Avcının tutuklanmasına sebep olan kitabının yeniden okumalarını tavsiye ederim.

            Selamlarımla…