Vehbi Camgöz

            Seçimler dolayısı ile sürüp giden bir tartışmaya dikkatiniz çekmek istiyorum.

            Yapılan tartışma; eğer ak parti iktidarı kaybederse onun yerine nasıl bir hükümet kurulacağına ilişkin. Toplumda oluşmuş ortak kanaate göre CHP+MHP+HDP’nin bir koalisyon kuramayacağı algılanıyor.

           Bu algı bana göre yanlış. Çünkü böyle bir ihtimali hesaplayan meşhur “üst akıl” bunun önlemini yaklaşık iki sene önce aldı. Gezi olayları sırasında bu olaylara mesafeli duran Kürt siyasal hareketi üzerine bir operasyon yapılarak, bu hareket kendi mecra’sın dan sökülerek sol ideolojiye yamandı.

         Elbette bunun bir sebebi vardı. Ülkemizin kendisine bağımlı kalması için her türlü tedbiri alan dış güçler, solu da sağıda kurucu ideolojiye raptederek sömürülerini devam ettirdikleri için Kürt siyasal hareketini de sola yamayarak kurucu ideolojiyi savunan Türk solu ile aynı kefeye oturttular. Böylece onu da Kemalist çizgiye çekmiş oldular.

        Siyaseti çok uzun yıllardan beri takip eden bir kişi olarak farkına vardığım bir durum var. Oda ülkemizde sağ ve sol ideoloji olarak mücadele eden kesimlerin ikisi de aslında Kemalizm’i savunurlar.

        Sağcılar onu, dine dindara saygılı, devleti kurarken milletin dinine, imanına dikkat ettiği, Türk milliyetçiliğini,  kavmiyetçiliğe varacak derecede savunduğu için Kemalizm’i kendilerine yakın bulurlar.

        Solcular ise; Kemalizm’in toplumu İslami kanunlardan kurtarıp, beşeri kanunları batıdan aldığı, kuruluş sırasında komünist Rusya ile yakın dostluk kurduğu, toplum hayatından ve kamusal hayattan dini tamamen çıkardığı, İslam’a karşıt bir tutum takındığı için severler.

         Sağın önemli liderlerinin neredeyse tamamı Atatürkçü veya Kemalistdirler. Merhum Alpaslan Türkeş’ten, Nihal Atsız’a Devlet Bahçeliden Tuğrul Türkeş’e kadar hemen hepsi böyledir. Esasen BBP ile MHP kan uyuşmazlığı da buradan kaynaklanmıştı.

          Solda ise Doğu Perinçek’ten, Deniz Gezmiş'e , İsmet İnönü’den Bülent Ecevit’e kadar onlarda Atatürkçü ve Kemalistdirler.

          Atatürk’ün her iki tarafça da sevilmesinin sırlarını anlamak isteyenlere Gazeteci Taha Akyol’un “hangi Atatürk” adlı eserini karıştırmalarını tavsiye ederim.

         Cumhuriyeti kuran bu Kemalist ideoloji ise tüm aksine beyan ve iddialara rağmen hem ABD ve Avrupa ya hem de onların oluşturduğu küresel kurum ve kuruluşlara göbeğinden bağlıdır. Bu yüzdendir ki; son elli senede yapılan tüm darbelerde ister sağcılar ister solcular yapsınlar, ilk beyanları “NATO ve SENTO ya bağlıyız” taahhüdüdür.

         Apaçık bir darbe ve ayaklanma teşebbüsü olan gezi olaylarında da bunu açıkça gördük. Bu olaylar sırasında olaylara mesafeli duran BDP de bir operasyonla dizayn edilerek solculaştırılıp meydana çıkarıldı. Bu operasyon sırasında BDP içindeki çok az sayıda İslamcı Kürtler, başta Altan Tan olmak üzere itiraz ettilerse de sözlerini dinletemediler. BDP solculaştıkça, resmi ideolojiye eklendi, çözüm sürecinden uzaklaştı. Buna kaşında resmi ideoloji savunucuları tarafından itibar görmeye başladı. Bugün Demirtaş için oy isteyen milliyetçi ve ulusalcılar bunun için istiyorlar.

         Baştaki tartışma konusuna dönecek olursak, hiç kimsenin kuşkusu olmasın ki; eğer seçmen imkan verirse CHP+MHP+ HDP koalisyonu kurulur. MHP tabanını ikna için de Ekmelettin başbakan yapılır. Unutmayalım ki bugünkü MHP yönetimi kendilerine “katil” diyen Rahşan hatun ile hükümet olmayı içlerine sindirebilmişlerdi.

         Selamlarımla....