Vehbi Camgöz

              Son zamanlarda ülkemiz tarih yazımına katkıları olacağını düşündüğüm anı kitapları epeyce yazıldı. Bu kitaplardan bazıları savunma maksatlı, bazıları da siyasi saldırı maksadı ile yazılmış.

            Son beş seneden toplumda ses getiren anı kitaplarının en çok ses getirenini eski polis şefi Hanefi Avcı yazmıştı. Kitabı alıp okuyup değerlendirmelerini bu sütundan sizlerle paylaşmış ve bunun bedelini kendisine cemaatin ödeteceğini vurgulamıştım. Nitekim bedeli ağır olarak ödettirildi. Cezaevinden çıktıktan sonra bu konudaki ikinci kitabını yazdı. Kitap paralel yapının ipliğini pazara çıkarması açısından önemli.

           Ayrıca ışın çelebi Turgut Özal dönemini anlatan bir kitap yazarak o dönemin savunmasını yaptı. Suya sabuna dokunmadığı için dikkat çekmedi. Bir devri övmek o devirde izlenen politikaları aklamak üzere kaleme aldığı belli oluyor.

           Merhum Ali Ulvi Kurucu hoca da İslam’a hizmet gayesi ile tecrübelerini paylaştığı hatıratı yayınladı. Kitap bazı gerçekleri anlatmasına rağmen tam tarafsız olamadığı, bazı olayları ve kişileri görmezden gelmesine rağmen iyi bir çalışma olarak tarihe not düşüyor.

         Bürokrasiden eski diyanet işleri başkanı Tayyar Altı kulaç da hatıralarını anlattığı bir kitap yazdı. Kitabı çıkar çıkmaz alıp okudum. Oda sadece ve sadece bir partimizi ve onun merhum liderini karalamak maksadı ile onun tarihte kötü anılmasına yönelik yazdığı intibaı verdi.

        Son olarak ta eski cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün solcu basın danışmanı Ahmet Sever tarafından yazılıp bu günlerde piyasaya bir kitap çıkarıldı. Danışmanın solculuğuna vurgu yapmamın sebebi kitabın içeriğini anlamak bakımından önemli. Çünkü böyle bir saptırmayı ancak ideolojik saplantı insana yaptırabilir.

      Kitap öncelikle solculuk ve sol demokratlığın iyi, Müslümanlık ve İslamcılığın kötü olduğu mesajını kafalara kazımak için yazıldığı izlenimi veriyor. Buna göre Abdullah Gül için iyi bir Müslüman olmaktansa iyi bir demokrat olma hedefi varmış. Onun geldiği mahalleyi tanımadığı için bunun Abdullah bey için geldiği tabanda  olumlu bir etki yapmayacağını idrak edemiyor. Çünkü solcular sadece yaşayış olarak değil fikren de bu topluma yabancıdırlar.

          Cumhurbaşkanının solcuların her başı derde girişinde adli ve idari makamlara müdahale ettiğini, ama Müslümanların başına gelen olumsuzluklara bigane kaldığını, hükümetin Mısır ve Suriye de mazlumların yanında olmasını Abdullah beyin kabul etmediği anlatılıyor. Gezi ayaklanması sırasında Müslümanlara ve başbakana yapılan hakaretleri görmezden geldiği söyleniyor.

        Bu hakaretleri kınamak için dahi girişimde bulunmadığını satır aralarında anlatarak, onu batıcı ve solcu çevrelere iyi ve hoş gösterip, kendisini Çankaya ya çıkaran irade ve halka aynı hassasiyeti göstermediğini adeta anlatıyor.

       Batılılar ve Amerikalılarla iyi geçinmeyi, İslam  dünyası ve Türk dünyasına zihnini kapattığını anlatıyor.

        Ak parti kurulduğu günden bu güne kadar ülkemiz zengin ve egemenleri ile batılılar tarafından hoş görünmek için kendisini parçalarcasına çalıştığını, demokratikleşme, ekonomik iyileşmeler dahil iyi ne varsa hepsini kendisinin başardığını Tayyip Erdoğan ve ekibinin ise bu konularda hep ayak bağı olduğunu anlatıyor.

        Bilindiği gibi Anadolu da ev kadınları eski odun tezek ocakları üzerinde yemek pişirdikleri tencerelerini her gün isten arındırıp parlatmak için onları ya kül ile ya da kil ile ovarak parlatırlardı. Kül ile parlatılanlar genellikle kül ‘ün yumuşaklığı sebebi ile çizilmeden temizlenir, kil ile yıkanıp ovulanlar da temizlenirken çizilirdi.

        Bu kitabı okuyunca bu anekdot aklıma geldi. Kitabı yazan kişi başka mahalleden olmasına rağmen sol ve batıcı çevrelerle ilişkilerde düzenleyici olur diye danışman yapılmıştır. Kendi mahallesinden onu cebinden çıkarak konunun ehli insanlar varken onun seçimi uzun yıllar sıkıntı vermemiş ancak işi bitince elindeki donelerle ak partililerin arasını açmaya yeltenmiştir. Bu suretle giderayak kendisi ile görev aldığı için bağını koparan eski mahallesinin siyasetine kıyak yapmak için bunları yazdığı anlaşılıyor.

      Kendi ideolojisine sıkı sıkıya bağlı olduğu gözlenen bu danışman borcunu ödemek üzere Abdullah Gül’ü parlatayım derken İslami çevrelerde  onun karizmasını çizdiğinin farkında değil miydi? Onu neden bu duruma düşürdü? Aslında yaptığı iş hem Abdullah beyi kendi tabanında bitirmek, hem de ak partiye zarar vererek parçalamak.

     Atalar boşuna dememiş dememiş “ ...uzdan post, .....dan dost olmaz”

     Selamlarımla....