Vehbi Camgöz

          Yedi haziran seçimleri sonrası MHP lideri Devlet Bahçeli değişik bir politika izlemeye başladı. Ayakları yere basmayan herkesi bilgisiz kendisini siyaset dehası zanneden bir yol izliyor.

        Daha seçim gecesi partisine bir hayali ana muhalefet rolü biçmeye başladı. Düşüncesine göre kendisi dışındaki bütün partiler koalisyon kuracak buna da ana muhalefet rolü kalacak. Beyimiz böylece hiç riske girmeden başkalarının iktidar yıpranmışlığındanyararlanarak oylarını artıracak veya koruyacak. Yani 3 kuruşa beş köfte...

      Yeniden meclise girdiği 2007 seçimlerinden beri mecliste etkili bir muhalefet yaparak tekrar iktidara gelmek veya en azından iktidar ortağı olmayı istemek var iken kendisine muhalefet hedefi seçmesi onun 1999- 2003 yılları arasındaki iktidar ortaklığından tırstığını ne olursa olsun bundan sonra iktidara yaklaşmaya cesaretinin olmadığını gösteriyor.

       Eğer partisini iyi yöneten, toplumun takdir ve dikkatini çekebilen, toplumda ciddiye alınan bir muhalefet izlemiş olsaydı bugün bu durumda olmazdı.

      13 seneden beri iktidarda bulunan ve iktidar yorgunluğunun yanında iç ve dış bir sürü kumpasa tabi tutulan bir iktidar partisinden oy kapamaması bunun açık bir delilidir.

       MHP geçmişte 1991-1995 arasında 30 kişilik meclis gurubu ile meclisi sallayan dönemin RP’si gibi bir muhalefet yapma becerisi gösterseydi, şimdi iktidar partisinin içini boşaltıp en büyük parti olabilirdi. Ama iktidarı hedeflemediği, özgüvenini kaybettiği için bunu yapamadı.

     Ülkenin siyaset sosyolojisi gereği seçmenin yüzde 65-70i dindar siyaseti, yüzde 30-35i de laik ve dine mesafeli bir siyaseti benimsediği düşünülürse, iktidar partisine alternatif olacak tek parti günümüzde MHP’dir. İktidar partisinden kaçan oylar sadece bu partiye gidebilir. Ama bu oyları almayı bile beceremedi. İktidar partisine oy veren seçmenlerin büyük bir çoğunluğu da alternatifsizliği bağıra, bağıra yeniden iktidara oy verdi. Eğer dindar Kürtler inançları yerine ırklarını tercih etmeselerdi iktidar yine değişmeyecekti.

      Koalisyon çalışmalarının devam ettiği şu günlerde diğer partilere “ille de koalisyon kurun, beni bu işe katmayın” diye emirler yağdırması bana göre seçmenin antipatisini çekiyor. Eğer ülkenin bir koalisyona ihtiyacı varsa en doğrusu bunu muhalefet partilerinin yapmasıdır.

     İktidar partisine muhtaç olmadan bunu kurmaları gerekirdi. Seçmen onları iktidardan indirip 3 muhalefet partisine çoğunluğu verdi. Ama sayın Bahçeli “ben hiç bir kimse ile koalisyon kurmam” diyerek sorumluluktan kaçamaz. Şayet ak parti CHP’ye mecbur bırakılırsa bu en azından onunda sorumluluğunu gerektirir.

     Kurulacak bir seçim hükümeti en çok MHP’yi yıpratır. Eğer Ak parti ile seçim hükümeti kurmaz veya destek vermez ise HDP’lilerin en az 3 ay süre ile bakanlık koltuğunda oturmalarının sorumluluğu kendine fatura edilir. Buna meydan vermemek, tutarlılığını sürdürmek için iktidara destek vermelidir.

      Demokrasi halkın isteklerinin nazara alındığı bir sistemdir. Bugün halkın çoğu Ak parti- MHP koalisyonu istiyor. Buna MHP karşı durduğu takdirde 1999 yılında koalisyonu FP ve DYP ile kurmamanın cezasını nasıl 2003 seçimlerinde gördüyse, bu seferde görebilir.

        Selamlarımla...