Vehbi Camgöz

    Ecdadımızın, Peygamber(s.a.v) efendimizin övgüsüne mazhar olmak için asırlarca uğraşıp sonunda aşılamaz denen surları aşarak İstanbul’u fethetmesi, dünya tarihinde çağ açıp, çağ kapatan önemli birkaç olaydan birisi olarak kayda geçmiştir.

    Bu olay topyekun İslam ümmetinin göğsünü kabarttığı gibi Hıristiyan alemini de üzüntüye boğmuş, bu fethi küçültmek, itibarsızlaştırmak için içimizdeki köleleri vasıtası ile propaganda yürütmüşler ve buna da halen devam ediyorlar.

      Osmanlı yaptığı işlerle övünmeyi, onu propaganda etmeyi istemeyecek kadar mütevazi olduğu için bu fethi olduğundan daha fazla abartmak şöyle dursun cereyan etmiş kahramanlıkları bile dile getirmemeye çalışmıştır. Çünkü onlara göre bu bir cihattı, cihatta bir ibadetti, Müslümanda ibadeti ile övünmezdi. Onun için asırlar boyu feth’in yıldönümlerinde kutlamaların yapıldığına dair çok fazla malumat yok.

      Osmanlının batılılar ve onların yerli işbirlikçileri tarafından yıkılıp, yok edilmesinden sonra gelen idareler de neredeyse fetih yapıldığı için Hıristiyan dünyadan özür dileyip fetihle kazanılanları geri verme acziyetine girdiler. Fetih sonrası Sultan Fatih tarafından cami haline dönüştürülen Ayasofya cami olmaktan bu yüzden çıkarılıp müze haline getirilmişti.

       Geçtiğimiz gün sene-i devriyesini yaşadığımız 27 Mayıs darbesinin ilk icraatının İstanbul’un fethi ile ilgili her türlü kutlamayı yasaklamak olduğunu biliyoruz. Aynı anlayışın günümüzde CHP’li belediyenin fetih dolayısı ile panolara astığı kutlama ilanından da rahatsız olduğunu, onu partiden ihraç etmeyi teklif ettiklerini söylersek durum daha da net anlaşılır.

     Cumhuriyet döneminde kutlama teşebbüsü olsa da ciddi organize olarak  29 Mayıs’ta kutlanmaya başlanması milli görüş hareketi ile başlamış ve günümüze kadar gelmişti. 1970 lerde başlayan bu kutlamalarda devlet iştirak etmemiş, hatta devleti idare edenler bundan rahatsızlık duymuşlardı. Devlet bütün kurumları ile ilk kez bu sene fethe yakışır bir kutlama gerçekleştirdi.

     Bundan batı dünyası ve içimizdeki batı uşakları epeyce rahatsız olmuşa benziyorlar. İnternette yaptıkları yayınlarda fethi küçümseyip hakaret ederek duygularını dile getiriyorlar. Kendilerine sanatçı diyen bazı eblehler ise İstanbul’un Müslümanlarca fethedilmiş olmasını hazmedemediklerinden kuduruk mesajlar veriyorlar.

      İçinde yaşadıkları toplumla hiçbir ortak paydası kalmamış bu kuduruk kuduzlar ağızlarından salyalar saçarak fetih lafını duyunca ödleri bir şeylerine karışıyor ve bu kutlu fethi adeta bir işgal, bir gasp olarak göstererek köleleri oldukları batılı efendilerine yaranma çabasına giriyorlar.

      Bu köle sürüsü  2013 yılı Mayıs’ın da efendilerinin emir ve talimatı ile ayaklandıklarında Taksim meydanında duvara şu hakareti yazmışlardı. “esas zulüm 1453’te başladı.” Bu hıyanet ifadesi de onların bu ayaklanmayı çevre endişesi ile değil, batılıların emri ile yaptıklarının en önemli deliliydi. Ama necip Türk basını nasıl Müslüman kadınlara yapılan saldırıları, camilere yapılan tecavüzleri gizlediyse bu yazıyı da kamu oyundan gizlemeyi başardı.

      Ancak hain hainliğinde ısrar ettiği için yapılan fetih kutlamaları sebebiyle hıyanet ve kinlerini yeniden kusuyorlar.

       1453’ te atalarımızın fethederek bize bıraktığı bu mübarek şehir ne yazık ki fethe alenen küfreden bir anlayışın istilası altında bulunuyor. Artık kendi medeniyetimizin hakim olduğu anlayış burada azınlık durumunda olduğu içinde fethin sembolü olan Ayasofya kilitlenmiştir. İslam inancının gönülleri fetih anlayışı ile İstanbul’un yeniden fethi gerekiyor.

        Temennimiz gelecek yıl bu kutlamaların Ayasofya’ da ibadet ederek yapılmasıdır. Bu durum belki birilerinin daha çok kudurmasına sebep olacak ama sultan Fatih’in ruhunu şad edecektir.

          Selamlarımla....