Vehbi Camgöz

Halkoylaması sürecinde; basını, televizyon programlarını, meydan mitinglerini ve salon toplantılarını izlediğimizde, değişikliklerin kabul edilmemesi için hayır oyu isteyen kesimin iyice agresifleştiği ne şahit oluyoruz.

Hatta tezlerini o kadar sert ve sinirli bir şekil de ortaya koyuyorlar ki, itici olduklarının farkına bile varamıyorlar. İnsanların savundukları fikirleri hararetle savunmaları ayrı bir şey, savunduklarını savunurken nezaket ve terbiye sınırlarını gözetmemeleri ayrı bir şeydir. Bunun farkını gözetmeyince ortaya hoş olmayan söz ve davranışlar çıkıyor.

      Peki, bütün bu olanların sebebi ne? hangi psikoloji ile bunları yapıyorlar? Bana göre bunun nedeni bizler toplum olarak tartışmayı bilemiyoruz. Karşılıklı iletişim kurallarına riayet etmiyoruz, daha da önemlisi batılıların “empati”dediği bizim kültürümüzde de “kendini karşıdakinin yerine koyma” şeklinde ifade edilen formüle riayet edememek ten kaynaklanıyor.

      Birazcık düşünsek, karşımızdakini öyle kolayca ve oldukça ağır bir şekilde suçlayamayız. Bunun yerine bizim gibi düşünmeyenlerinde doğru söyleme ihtimalinin olabileceğini düşünüp, sakinleşebilir ve fikirlerimizi fanatizm den uzak bir şekilde tartışabiliriz.

      Ama maalesef böyle sakin tartışma zeminlerinin toplumda geçerliliği yok. Tartışmalar ille hararetli olmalı hatta birazda kavga kokmalı tartışmayı yayınlayanlara reyting kazandırmalı. Onların, toplumun huzuru, kavgaların toplumu yıprattığı gibi bir kaygıları yok. Onlar ancak tartışmayı daha da alevlendirmenin peşindeler. onun içinde hepsi birer amigo havasında “Haydi bastır”, “kim tutar seni aslanım benim”, bizim taraf lafı nasılda giydirdi” gibi ,sığ bir tarafgirlikle alkışlıyoruz. Tartışmanın taraflarıda “halk böyle istiyor” rahatlığı ile “kavgada bile söylenmeyecek”söylemleri birbirlerine karşı sıralayabiliyorlar.

      İşte söylemlerden bazıları; “Vatan haini”, “bölücü” “hırsız” “kalpazan” “teröristin ortağı” Ya da; statükocu”. “darbeci”, “soyuna bakalım”, “halka zulmedenler” Veya “evet bülbülleri”, “karın Arap, sen gürcü, peki oğlun neci” gibi çok çirkin ifadelere şahit oluyoruz.

      Bazı hoş olmayan ifadeler bize karşı, ya da bizim tarafa karşı söylen dimi ayıplıyoruz. Ama bizim taraftan söylen dimi alkışlıyoruz. Soy sop meselesinin gündeme getirilmesi en hafif deyimi ile ayıptır. Neyazık ki bu ayb’ın bir bezerini benim gençlik yıllarım da, bir kez daha yaşamıştık. Hem de ülke genelinde yürütülen bir kampanya ile. Yaşı müsait olanlar hatırlayacaktır. 1976 yılında Prof. Süleyman Ateş Bey, diyanet işleri başkanlığına atanmıştı. Bu atamaya siyaseten karşı olanlar; hocanın ninelerinden birisinin soyu ermeni dönmesi diyerek yeri göğü inletmişlerdi. Ama şimdi MHP yönetimi dut yemiş bülbül gibi hiçbir beyanda bulunmuyorlar. Yoksa; Sayın Ateş ile Sayın Kılıçtaroğlu nu kıyasladıklarında ikincisini kendilerine daha mı yakın buluyorlar? Hayır..  

          Rahmetli Türkeş beyin vefatından sonra maalesef bir kısım ülkücülerin ekseni kaydırıldı. Gayet iyi hatırlıyorum. Türkeş Bey o haber üzerine kızgınlığını belli ederek, haberi yapanları;  İslam tarihinden örnekler vererek haşlamıştı. O dönemde neden yaptıklarını pek anlamamakla beraber çok ayıplamıştım. Şimdide hele günümüzde de böyle tartışmaları ayıplamak imanımızın gereği olduğunu düşünürüm. Fakat acı olan şu ki geçmişte bir ilim adamına bunu yapanların uzantıları, geçmişten ders almadan sıkılmadan aynı ayrımcılığı gencecik bir insana(Bilal Erdoğan) yapıyorlar. Çok ayıp.

      Başbakan’ın, bu konudaki söylem ise; “Ayıp üstü ayıp”. Şeyh Edibali yi ağızlarından düşürmeyen politikacıların ondan birazcık ders almış olmalarını beklemek hakkımızdır. İnsaf ölçülerini elden bırakmadan bir değerlendirme yaparsak; Hayır cephesinin keskinliği, sinirliliği, Agresifliği; Evet çilerden daha çok. Hayırcılar, nasıl olsa kazanamayacaklarını bildiklerinden mi bütün gemileri yakıyorlar? Bundan sonrası tufan anlayışı ile her şeyi kırıp döküyorlar acaba? Eğer öyle ise çok yanlış yapıyorlar. Unutmasınlar. Keskin sirke küpüne zarar verir. Onlara tavsiyem bu konuda Sezen Aksunun meşhur şarkısını terapi niyetine sürekli dinlesinler. Selamlarımla..