Vehbi Camgöz

           Bugün 27 Şubat 2017 merhum başbakanımız Prof. Dr. Necmeddin Erbakan hocamızın vefat yıl dönümü. Vefatının 6. Yıl dönümünde hem Erbakan vakfı hem de saadet partisi tarafından çeşitli etkinliklerin düzenlendiğini basın yayın organlarından takip ediyoruz. Bu vesile ile hocamıza cenabı haktan rahmet diliyoruz.

        1968 yılından 2011 yılı şubat ayına kadar 43 yıl aralıksız siyasi hizmet, hem İslam dünyasında hem de ülkemizde İslam ümmetinin düşürüldüğü bu zillet çukurundan kurtulması için projeler geliştirip sayısız siyasi faaliyette bulundu.

      Hem ülkemizde hem de dünyada Müslümanların kurulu küresel sömürü düzenine karşı çıkmaları için gece gündüz gerçekleri haykırdı. Ülkemizdeki ve dünyadaki sömürgeci Siyonist statükonun cıvatalarını gevşetti.

     Kendisine ve teşkilatlarına karşı darbeler, tuzaklar, zulümler icra edilip yıkıp yok etmek istemelerine karşı her yıkıcı hamleden sonra daha bir azimli olarak hakkı savunup, hakkı daha bir şiddetle haykırdı.

     Onun siyaseti sadece particilik yapıp neye mal olursa olsun iktidara gelip makamlar işgal ettikten sonra, iktidar gücü ile insanları dönüştürmek değildi. O bir taraftan zulüm ve sömürü altında inleyen tüm İslam ümmetine bu zilletten çıkış yolları gösterirken biryandan da gelecekte bu kutlu dava uğruna çalışacak kadrolar yetiştirip, İslami insanı inşaya yöneldi.

     O siyasetini bir kalite üzerine inşa etmek üzere programını yapmıştı. Hiç acelesi yoktu. Toplumun İslamlaşmasının ve hak siyasete yönelmesinin sindire sindire olmasını istiyordu. Onunun için hedef çabucak iktidara gelmek değil, olabildiğince çok gönül’e İslam tohumu ekmekti.

     Eğer oda günümüz iktidar partisinin yolunu izleyip “ gel ne olursan ol gene gel oy ver” deseydi ta 70ler de ezici çoğunlukla iktidara gelirdi. Oysa o iktidar için hiç bir pazarlığa girmeye, oy için kapalı kapılar arkasında siyasi anlaşmalar yapmaya yanaşmadı.

     Daha kurulduğu günlerde çeşitli cemaatlerin kendisi ile oy pazarlığı yapmaya kalkışanlara bu konudaki İslami ilkeleri hatırlatarak cevap verdiği için, Süleymancısından Nurcusuna, tarikatçısından büyük doğucusuna hemen hepsi onun karşısındaki cephede saf tuttular.

    1995 yılında gelindiğinde artık Nurcular ve onun yavrusu durumundaki Gülenciler hariç İslami yapıların çoğu onun siyaseti etrafında toplanmaya başlamıştı.

     Ancak su uyur düşman uymaz misali partinin ve onun kurduğu hükümetin iki üç yıl iktidarda kalması durumunda artık Türkiye dönüşü olmayan bir şekilde hakça bir düzene gideceğini anladıkları için 1997 yılının şubat ayında düğmeye basılarak hem ülkemizdeki, hem de dünyadaki Siyonizm’in emrindeki güç odakları “top yekun savaş” başlattılar. Bilinen olaylar yaşandı.

     Ancak gene de bu hak erini ve davasını yıkamadılar. Tarihte tüm sömürücülerin yaptığı gibi onlarda “madem savaşarak yıkamıyoruz o halde bölelim” anlayışı ile operasyonu yaptılar.

     Artık yaşı ilerlemiş, yara bere içinde kalmış, siyasi yasaklarla elleri ayakları zincirlenmiş bir halde iken kendi yetiştirdiği insanlarla yarıştırılıp, onlara her türlü propaganda ve maddi destek sağlanarak seçimlerde mağlup edilmesi sağlanmıştı.

     Allah onun imtihanını bu şekilde takdir etmişti. Onu bu davanın temellerini atmakla çilesini çekmekler görevliydi. Başarı için henüz vakit erken olduğunda o, baki aleme bu dava için yaptığı hizmetler karşısında elde ettiği sevaplarla dağarcığını doldurup göç etti.

     Bazen düşünürüm de vakit erken olunca Allah sahabe de olsan, sultan Murat ta olsan sana fethi nasıp etmiyor. Ancak beşikteki Mehmet’e  nasip olabiliyor. Hocamıza da İslam’ın bu toplumda hakim olduğunu dünya gözü ile görmeyi nasip etmedi. Belki bize de nasip etmeyecek. Umarız hem onun hem de umum Müslümanların ruhu bir gün bu topraklarda hakkın hakimiyetinden haberdar olur.

       Selamlarımla....