Vehbi Camgöz

          12 Haziran seçimlerinde yarışacak, siyasi partilerin adayları belli oldu. Listelere bakınca; partilerin hemen hepsinin, kendi siyasi kulvarı dışından oy alma hesabı yaptıkları ayan-beyan belli oluyor.

          Bu partiler; teker, teker ele alındığında;

          Ak parti’nin; ülkenin orta batısında, milliyetçi- muhafazakâr oyların tamamını kendisinde toplamak için azami gayret sarf ederken ülkenin özellikle güney doğusunda Müslüman Kürtlerin oylarını tamamen almak istemektedir. Adaylarını bunun hesabı içinde belirlemeye çalışmışa benziyor. Sayın Faruk Çelik’in Urfa’dan aday edilmesinin arkasında yatan hesap budur. Çünkü Diyanet İşleri Başkanlığının, son dönemlerdeki Müslüman Kürtlere yönelik çalışmalarını oya tahvil etmek istiyor.

         Ülkenin batısında da; milliyetçi muhafazakâr oyları kendisine çekebilecek bu niteliği taşıdığı düşünülen adayları tercih etmiştir. İzmir, Antalya gibi illerde gösterdiği adaylar bu çabanın ürünü olarak görünüyor. Keza bir önceki seçimlerde birinci olduğu illerin tamamında da neredeyse aynı liste başı adayları tercih etmesi de bundan kaynaklanıyor.

         Aslında milliyetçi oyları almak için geçmişte ülkücü camiada sivrilmiş, daha sonra MHP genel merkezine mesafe koymuş bazı simaları aday yapması beklenirken, yeterince oy getireceğine kanaat getiremediklerinden bundan vazgeçip, sadece merhum Türkeş’in küçük oğlu Ahmet Türkeş’i aday göstermekle yetinmiş. Köşe yazarı, akıl hocalarının başörtülü aday için risk almayın tavsiyesine uyduğu görülüyor.

         CHP ye gelince; onlarda, “yeni” oldukları vurgusunu halka anlatabilmek için, bir yandan güneydoğu kökenli adaylar gösterirken diğer yandan Demirel-Cindoruk (girişimleri ile) çizgisindeki sağcıları listelere taşımışlar. Bununla da yetinmeyip, sağcı olarak bilinen Silivri tutuklularını da listelerin başına yerleştirmişler.

         Bu partinin adayları incelenip, Ergenekon sanıklarının adaylığı kesinleştiğinde, genel başkan aradığı ve üyesi olmak istediği örgütü kendi partisinde bulmuş olacaktır. Şimdilik sessiz kalan AKP; adaylıklar kesinleşince, muhtemelen bu konuda CHP’yi köşeye sıkıştıracaktır. Buda CHP ye çok pahalıya mal olabilir. Bu partinin sol tabanı 1970li yılların sonlarında Haberalın, solcuların nasıl ölümüne sebep olduğunu unutmaz sanırım.

         Ayrıca Ecevit’in seçim bölgesine, Onu devre dışı bırakma iddiasıyla yargılanan adayla yerel teşkilatının kan uyuşmazlığı ve teşkilat zaafı çıkacak gibi. Bursa teşkilatı da öteden beri siyaseten mücadele ettiği Tayan için çalışma yapmak zorunda kalacak. Buda başka bir sıkıntı.

         MHP ye gelince; onların durumu daha bir enteresan, adeta; ahı gitmiş, vahı bile kalmamış, ne anlama geldiği belli olmayan “merkez sağ”ı temsilen 70likleri listelere taşıyarak oy kazanacağını zannetmesi çok garip geliyor. Oysa MHP seçmeninin neredeyse tamamı gençlerden oluşuyor. Bu insanlar bu adaylar için çalışır mı? Şüpheli. 1. ve2.sırada teşkilattan gelmeyen, 70likler 16. sırada, Karamahmutoğlu, Kendi ideolojik geçmişinden gelen bir sürü insanı dışlayıp, 28 Şubatçı ve Ergenekoncu, Alanı listelerin başına koyup, Ümit Özdağ’ı onlardan daha geri planda listeye koyması tabana verilen menfi bir mesajdır. Ve bu patinin bu hareketini siyaseten intihar olarak görüyorum.

         Bu partiler başka tabanlara yönelip oy artırmak isterde; BDP durur mu? Oda Kürtlerin daha ılımlılarına, İslamcı Kürtlere, Marksist Türklere kapılarını açarak kendi oy oranını artırmak için atağa kalkmış. Adaylarını görünce onlarında oy hesabının, kimlik hesabının önüne geçtiği, çok açık olduğu görülür.

         Bu seçimlerde de; görünür bir alternatifi olmayan AKP’nin yaptığı atraksiyonlar, diğerlerine göre daha anlamlı görünüyor. İdeolojik bir kaygısı olmayan, inançlara pek aldırdığı söylenemeyen, iktidar için her yolu mubah gören,  bu partinin herkesi çatısına davet etmesi tabanınca yadırganmaz.

         Ama diğer üç parti ile meclis dışında kalan milli görüş partilerinin tabanları kendi fikirlerinin dışında kalanları içlerinde görmeyi pek istemezler. Eğer gelenler bu tabanın fikirlerini benimserlerse o başka. Aksi halde fikir uyuşmazlığı kaçınılmazdır. Nitekim CHP ve MHP de kazan kaynamaya başlamıştır. Hatta CHP de istifalar bile yaşanmaktadır.

         Son 3–4 seçimde olduğu gibi, bu seçimde de gerek ak partinin rakibi partiler, gerek basın ve gerekse müesses nizam, iktidar partisinin yolunu açıyorlar. Bu aday listeleri bunun işaretini veriyor. Ayrıca mahcupta olsa bu seçim öncesi de; gene bir askeri muhtıramız var. Hem de yargıya verilmiş bir muhtıra. Ama biraz “mahcup” bir muhtıra. Gene de iktidarın sıkışınca kullanacağı bir malzeme olarak yedekte duruyor. 

         Bütün bunlar; bu seçimlerde de çok dolgun oy oranıyla AKP’ iktidarını garantilemiş görünüyor. Ama iki ay uzun bir süre bütün bunlar değişir mi? Değişmez mi? Bilinmez.

         Şahsen âcizane adaylar tespit edilmeden önce, başörtülü aday göstermeyenlere oy vermeyeceğimi, bunu bir “samimiyet testi” olarak gördüğümü beyan etmiştim. Aynen öyle davranacağım. Oyumu başörtülü aday gösterenlere vereceğim.

         Selamlarımla…