Yunus Baki Koçak

Ali Nizam Paşa, Gerede’nin Ağızviran Güney Köyü’nün Doğancılar sülalesinden, nüktedan bir kişiliğe sahiptir.  

Ali Nizam Paşa, sarayda paşa olduktan sonra; köyündeki yakın akrabalarını İstanbul’a davet eder. Paşanın yakın akrabaları, bu davete icabet eder ve İstanbul’a gelirler.

Paşa, emrindeki hizmetçilerine; köyden gelen misafirlere hizmette kusur edilmemesi için azami gayret gösterilmesini ister. Paşanın niyeti; böyle lüks bir hayatı ömründe görmemiş olan bu köylü akrabalarını şaşırtıp, sarayın o şatafatı karşısında onları büyülemek ve aynı zamanda da onlara hava atmak.  

Paşanın hizmetçileri çok mükemmel bir yemek masa hazırlarlar. İpekli masa örtüleri, Japonya’dan gelme tabaklar, gümüş çatal ve kaşıklarla masa en güzel bir şekilde kurulur.

Yemek odası ise en güzel halılar, ipekli perdeler, kristal avizeler velhasıl nereye gözünü çevirsen bakmaya doyum olmuyor. Ömründe böyle bir şey görmemiş o köylü akrabalar için bu misafirhane, basılmaya, dokunulmaya kıyılmayacak kadar muhteşem.

Sofradaki yemekler ise çeşit çeşit, birbirinden leziz ve muhteşem. Herkesin yemeği ise kendi tabaklarına konulmuş, düzenli ve süslü bir saray sofrası. O dönemin şartlarında, o köylü akrabaların rüyasında bile göremeyecekleri bir mükemmellik.

Yemek için sofraya oturulur ve Ali Nizam Paşa misafirlerine takılmak ister ve “Biz yemeği böyle yeriz, peki siz köyde nasıl yemek yersiniz?” der.

Ali Nizam paşanın akrabalarından “Karadeli” lakaplı kişi hemen sözü alır “Biz sofranın ortasına bir kap yemek koyar ve 10-15 kişi hep beraber o yemekten yeriz. Fakat köçüdeki köpeklere yiyecek verirken; birbirleriyle hırlaşıp dalaşmasınlar diye ayrı ayrı kaplarda yiyecek veririz.” der.