Yunus Baki Koçak

Köy halkı ibadetlerini yapabilmek için köyün ortasına bir camii yapmaya karar vermişler.

Köy halkının bu camiyi yapmalarını kararlaştırdıkları sırada, elinde bir kılıç ve birde şamdan ile köye bir adam gelmiş.

Bu adam köy camiinin yapılmasında liderlik yapmış ve cami inşaatı devam ederken, camiyi yapan ustaya “Merak etme baba, malzeme sabaha hazır” dermiş ve istenen malzeme sabahleyin orada hazır olurmuş.

Yine bir gün camii inşaatı için getirilen malzeme tükenmiş.

Usta bakmış ki cami için malzeme getirecek adam yok.

Malzeme getirseler de ustaların rahatça işlerini yapabilmeleri için yeterli malzemenin toparlanması için birkaç gün geçmesi lazım.

Cami inşaatında çalışan ustalar yeterli malzeme toparlanıncaya kadar işi bırakıp gitmeye karar vermişler. Köye gelen bu misafir zat da ustalara işi neden bıraktıklarını sormuş. Ustalar “Biz caminin işini bırakmak istemiyoruz fakat camii inşaatında kullanılacak kereste vs… bitti” demişler.

Bu zat, ustanın omzuna dokunarak “Baba, inşallah malzeme sabaha hazır” demiş.

Camiyi yapan usta “Baba sabaha malzeme hazır” diyen adamı takip eder ve geceleyin orman yolunda bir ağacın altına gizlenerek, bu adam bu keresteleri nasıl getiriyor diye beklemeye başlar.

Bir müddet bekledikten sonra ormandan sesler gelmeye başlamış.

Usta, bu mübarek zatın, arabalara geyikleri koşarak keresteleri geyikler vasıtasıyla getirmekte olduğunu görmüş..

Baba Hızır diyen zat ermiş kişi olduğu için ustanın ormana gizlendiğinin farkına varmış ve yanına yaklaşıp “Selâmün aleyküm.

Baba bu saatte burada ne yapıyorsun?” diye sorunca, usta mahcup bir edayla başını önüne eğip “Hiç” demiş.

Baba Hızır Hazretleri de “Hadi gidip işimize bakalım” diye karşılık vermiş.

Buna benzer bu mübarek zatın birçok kerametini gören halk, o zatın ustalara “Baba hazır” demesi ve darda kalanların yardımına yetişmesi sebebiyle “Baba Hızır” demeye başlamış.

Mengene bağlı olan bu köy, ismini bu mübarek zattan almıştır.

Baba Hızır vefat ettiğinde bu yaptırdığı caminin avlusuna defnedilmiştir.