Yunus Baki Koçak

Gerede köylerinden birinde yaşlı bir kadının altı tane oğlu varmış.

Seferberlik yıllarında altı oğlunun altısını da savaşa katılmaları için askere almışlar.

Bu yaşlı ninenin altı oğlunun altısı da şehit olmuş.

Yaşlı kadın, altıncı oğlunun şehit haberini de aldıktan sonra eve gelmiş ve gelinine “Kızım, altı oğlumun altısını da şehit verdim, gözümden yaş çıkarmadım ama yüreğim yanıyor.

Bir ayran yap da altıncı oğlumun şehit haberinin üzerine içeyim.

Bakalım yüreğimin ateşini biraz olsun söndürebilecek mi?” demiş.

Bu memleket böyle fedakâr anaların omuzları üzerinde duruyor…  

Askerlere İzini Kaybettiren Eşkıya           

            Cumhuriyetin ilk yıllarında, eşkıyanın birini yakalayıp karakoldaki sorgulama esnasında karakoldan kaçıp uzaklaşmaya başlamış.

Eşkıya kaçar ve arkasından da iki tane jandarma yakalamak maksadıyla onu takip ederler.

Eşkıya kaçar ve jandarmalar da arkasından koşarak takip ederken her iki taraf ta hayli yorulmuş.

Aralarındaki mesafede biraz açılmış.

Tam o sıralarda, kaçan eşkıya bir su akıntısı olan dere kenarında ceketini ters giyerek namaza duruvermiş. Askerler, yaklaşmaya başladıkları zaman da, selam verip askerlere bakmış.

Askerler “Amca biz kaçak takip ediyoruz, buradan bir adam geçtiğini gördün mü?” diye seslenmişler.

O jandarmalardan kaçan ve namaza duran kişi de, eliyle ileriyi işaret ederek “Koşun koşun, şimdi oradan şu istikamete doğru gitti.” dercesine, ileriyi işaret edip askerleri atlatarak izini kaybettirmiş.