Yunus Baki Koçak

Eskiden su değirmenleri vardı.

O değirmenleri de, o yıllarda Rumlar çalıştırırlarmış.

Gerede’nin Salur Köyündeki su değirmeninde bir Rum uzun seneler değirmencilik yaptıktan sonra bir gün hastalanmış.

Gerede’deki akrabalarına haber göndermişler.

Onlar da öküz arabasıyla gelip, arabaya bir sal yaparak hastayı yatırıp Gerede’ye doğru götürmeye başlamışlar.

Gerede yakınındaki Mamak çeşmesi yanına geldiklerinde, hasta Kelime-i Şahadet getirerek vefat etmiş.

Hastanın Rum akrabaları “Bu Müslüman olmuş” diye cenazeyi orada bırakıp gitmişler.

Orada bulunan Müslümanlar da cenazeyi alarak Müslüman mezarlığına defnetmişlerdir.

Süller Köyündeki Değirmenci

Eskiden, değirmen işlerini gayrimüslimler yürütüyorlarmış.

Gerede’nin Süller köyündeki Sava isimli bu değirmenciden köylüler, köylülerden de bu değirmenci çok memnunmuş.

Sava isimli bu değirmenci sanki köyün yerlisi gibi köylülerle samimi bir hava içinde yaşarmış.

Köylünün düğünlerine, derneklerine katılır ve sanki o köyün halkı gibi köylülerle iç içe yaşarmış.

Fakat köylüler o dernekte cemaatle namaz kılarken Sava’da Müslüman olmadığı için, namaz kılmaz bir kenara oturarak onları seyredermiş.

Köylünün tertiplediği bir cemiyette, köylüler namaz için hazırlandıkları bir sırada, köylülerden biri “Sava, biz seni seviyoruz, sen de bizi seviyorsun.

Bizimle yaşadığın için, İslam’ı da biliyorsun. Biz namaz kılarken, senin bir kenara çekilip de bizi seyretmen uygun düşmüyor. Bizimle beraber namaz kılsan, halkın yanında daha da çok sevilirsin.

Namaz kılmaktan ne zarar gelir, kalk sen de bizimle beraber bir namaz kıl.” der.

Sava da “Dedikleriniz çok doğru.

Ben de sizin hatırınızı kırmam ama sizin gibi ayet okumam.

Okumadan kılarım.” demiş.

Yeni Muhtar ve İlk Cenaze

Yakın köylerden birinde ahlak seviyesi düşük, çevrenin sarhoşu, hırsızı, esrarcısı ve kötü ahlakıyla ün yapmış biri muhtar seçilir.

Muhtarlığın ilk günlerinde bir cenaze zuhur eder.

Halk cenazeyi defnedip geri döndükten sonra, muhtar cenazenin başına varıp “ Ey Ahmedâ, sen şimdi ahirete vardın.

Senin ahirete vardığını duyan babalarımız, dedelerimiz, komşularımız seni duyunca hep gelir etrafına toplanırlar.

Köyde ne var ne yok diye sorarlar.

Sen hiç köyde olup biteni anlatayım diye zahmet etme.

Sen beni köye muhtar oldu de yeter. Onlar anlar” demiş…