Aysel Çelik

       O akşam göz kamaştırıyordu stadyumun ışıkları.Uzaklardan izlediğimde şehrin ortası pırıl pırıldı.Sanki gündüz gibi maç oynanır böyle aydınlık bir ortamda diye düşündüm.

      Sonradan öğrendiğime göre Bolusporun ilk gece maçıymış.İnşaallah bu sene ligde de aynı başarıları yakalar.Emeği geçenlerin eline sağlık.Ne güzel olmuş gece aydınlatmaları. Hala çoğu ilin stadında bu imkan yok sanırım.

      Madalyonu bir de ters çevirdim.Kim bilir bu ışıklandırmalara ne kadar masraf yapılmıştır?Ya deprem sonrası stadta yapılan onarım çalışmalarına  ne demeli?.O eski stadı kah yamayarak kah bazı yerlerini yeniden yaparak son haline getirmek uzun zaman aldı.Ama sonunda tamamlandı.Madem ki bu kadar emek bu kadar masraf olacaktı. Bu stadı da otogar gibi niye şehrin dışında geniş bir alana taşımamıştık.Ne olurdu? Biraz daha fazla para giderdi.Ama bence değerdi.

      Maç  günlerindeki gürültü, trafik kargaşası şehir merkezinden dışına taşınmış olurdu.Hem halk rahat ederdi,hem futbolseverler hem de bu işin güvenliğini sağlayan insanlar..Sonuçta daha güvenli, daha modern, sıfır kilometre bir stadımız olurdu.Hiç olmazsa fayın üstünde olmazdı bu sefer.

      Ama biz hep kolay olanı seçeriz.Alışmışız hazır lokmaya.Kim uğraşacak yeni bir projeyle.O zaman iş uzayacak,yeni arazi bulunacak,ihaleler düzenlenip işi en iyi kim yapar araştırılacak.Hazır yıkık dökük bir inşaatı tamir etmek varken.

      Uzun lafın kısası diyeceğim ama bende kısa yolu kullanmış olurum o zaman.Her halde aklıma gelen şu fıkra bizi güzel anlatıyor olsa gerek.

      Bir öğretmen yeni atandığı köy okulunda ilk gün öğrencileri ile tanışıyormuş.Kendisini tanıttıktan sonra bir öğrenciye sormuş:

• Oğlum senin adın ne bakayım?
• Fatih öğretmenim.
• Söyle bakalım Fatih.Sen Fatiha’ yı biliyor musun?
• Evet öğretmenim der Fatih ve okur Fatihayı.

Bir kız  öğrenciye dönerek ona da adını sorar:

• Kızım senin adın ne?
• Kevser öğretmenim.
• Söyle bakalım Kevser sen Kevser suresini biliyor musun?
• Evet öğretmenim der Kevser ve okur Kevser suresini

Tam bu sırada öğrencilerden biri sıranın altına saklanmaya çalışırken öğretmen durumu fark eder ve:

• Oğlum niye saklanıyorsun sıranın altına, senin adın ne bakayım? Der. Çocuk ta kısık bir sesle:
• Benim adım Yasin öğretmenim.Ama arkadaşlar bana kısaca Sübhaneke derler.
  

Evet Sübhanekeyi okumak kolaydır. Ama Yasinlerin de hikmeti daha fazladır. Sevgiyle kalın.Ramazanınız mübarek olsun.