Mehmet Demirci

    Sahte dostlukların şarap çanaklarında gezdim,

   Hayyam-a sitem koymadım, hayâsızları sezdim,

   Üç kuruş paraya satılan bedenlerden bezdim.

   Edepsizlik âleminde ruhumu terk eyledim.

            Kaçıncı kez yıktım barikatları. Kaçıncı kez ıslandım ihanet yağmurlarında. Yüreğime kavil koydum muhabbeti, ölüme doğanlara inat, vazgeçmedim çölde çiğdem çiçek yeşertme hevesimden. Menafi-i zatiye yi uzak kıldım nefes alışlarıma… Yunus-a sattım himmetimi. Mecnun-a gayri küfürlerimden arda kalan günahlar…

   …

             Uyan Memed uyan; Vakit yol alma vaktidir. Zemheriye doğmadan sabah, vuralım kendimizi Abant’ın serin çam yokuşlarına. Yol uzun, vuslat derin tatminsizlik hissinde gölge. Aydınlık, Topal Timur’un azığında kör fener şavkında ağır aksak… Uyan Memed uyan; Sabah ezanlarına açmadan zifiri karanlık, Geredeli İmamın çapaklı gözlerinde kaybolan şerefe merdivenlerine varmadan ayak izi, tövbelere muskalayalım şerefsizleri. Yıkayalım bütün ırmaklarında Aladağ’ın, cenabet kokan bedenlerini… Işıklı gecelerin sabahında, nur la doğmak, ak-pak olmak bir yosmanın titrek gerdanında…

              Bendim O, şimdi saatler ihanet vaktini çalarken, kendi ihbarımı geçiyorum zaptiye tutanaklarına. Bendim O, sisli bir kahpe ayazında, kör sabaha varmadan karanlık, dul Ayşe’nin günahkâr gecelerde kırklanan donunu çalan… Bendim O, mart kedisini damdan indirip yedi canına inat altısını alıp, tek canla kaldırımlara koyan.

Uyan Memed uyan; firar vakti, ebcet hesaplarıyla meşgulken kadılar, usul usul yol alma zamanı, gayri ihanetlere gebedir Bedir. Doğum sancısıyla yırtar köhne karanlıkları gelin. Kan kokusuna koşan çakallar, seherin göbek bağını arar belediye çöplüklerinde.

            Uyan Memed uyan; yapılacak çok iş var, daha bunların ekinlerini yakacağız Ağustos sıcaklarında. Işıklı-kırmızı gecelerine fitil koyacağız. Hayâsız şehvetlerini söküp alacağız ciğerlerinden.

            Uyan Memed uyan; Yelkovan uyku dilimini çoktan geçti, sen ki, onca badirelerden çıkıp geldin, sen ki, iki can yüreğini koydun Tophane’nin dik yamaçlarına. Sen ki, Ayane’nin mağrur delikanlısı, ayağına batan dikenlerin acısını bıraktın meşe ormanlarında. Rüzgâra boyun eğmek yazar mı kitabımızda. Sen ki, iki beden yolcu mürettebat teknenle, küreklere sarıldın azgın denizde, Karadeniz’de. Allah büyük, lakin taka küçük demeden büyüdün denizin gözlerinde, lacivert sabahlara âşık ettin yüreğini, şimdi yakışır mı saplanıp kalmak birkaç cibilliyetsizin çamurunda.

            Uyan Memed uyan; Daha bunların arsız sorgularına dalacağız. Çomak sokacağız kovana bedenimiz acıya doysun diye. Bunların tarihlerini-bunların kültürlerini-bunların kıç lalesi karakter bütünlüklerini yıkacağız. Bunlara Cengiz Han’ı, bunlara Alparslan’ı, bunlara Mevlana’yı-Yunus’u, bunlara Osmanlıyı-Cumhuriyeti ve Atatürk’ü tanıtacağız. Uyan Memed uyan, daha biz bunların…