Ahmet Yaman

Yaz geldimi bizim evde çocuklar karpuz diye tuttururlar. Hanımla ben ise kavun

meraklısıyızdır.

Hele şöyle tatlı bi kavun oldumu bakmışız ki çocuklarda karpuzu bırakmış kavuna

yanaşmış…

Bu tatlı ve kokulu meyvenin anavatanı bazı kaynaklarda Ortadoğu bazı kaynaklarda

Afrika.

M.Ö. 2400 yıllarında Mısırlılar yetiştiriyorlar ki bu kavunlar daha sonra Avrupaya taşınıyor.

Çinde de bazı kaynaklarda M.Ö. 1000 yıllarında çorba veya turşusunun yapıldığı yazılı.

Hatta Japonyada o kadar değerliki çiçekçilerde dilimi 50 ile 500 dolar arasında satılabiliyor ve ailece yemekten çok değerli bir armağan olarak satın alınıyor.

Bu konu ile ilgili ünlü Amerikalı aşçı Anthony BOURDAIN “Mutfak Sırları. Aşçılık Dünyasından Mahrem Maceralar” adlı kitabında 1980 li yıllarda bir dilim kavun verilen japonun ömür boyu minnettarlığının kazanılacağını yazdığının altını çizelim!

Hatta Geredelilerin Yahudi tüccarlardan daha sıkı pazarlıkçı ve daha iyi tüccar olduklarından bahseden bir hikayede bölgeden geçmekte olan bir Yahudi ailesinin reisi oğluna çok az bir para verip hem kendilerinin hem eşeklerinin hemde tavuklarının karnını doyurmaya yetecek kadar yemek almasını ister. Böylece oğluna ticareti ve pazarlık yapmayı öğretcektir. Oğlanda bu kadar az para ile ne alınabilir diye babasına söylense de homurdana homurdana çarşıya gelir ve bir manavı gözüne kestirir. Ancak Geredeli manav çocuğa bir kavun satar ve “İçini siz yiyin kabuklarını eşeklere verin çekirdeklerini de tavuklara yedirirsiniz” diyerek 4-5 kavun alınabilecek parayı ondan alır. Çocuk babasına dönüp olayı anlatınca babası çocuğa” biz buralarda fazla durmayalım. Sonra beş parasız kalırız deyip bölgeden uzaklaşırlar.

Her ne kadar bu bir hikaye olsa da Kavun hakikaten içi dışı kullanılabilen meyvelerden.  Karpuz gibi olmayıp çekirdeklerinin topluca çıkarılabilmeside en büyük avantajlarından. Bu lezzetli meyvenin bazı türleri (Topatan, Kırkağaç gibi) ülkemizde meşhur olanlardan. Ankara kavunuda lezzetli olan bir başka tür. Her ne kadar fazla yetişmese de Seben ilçemizin Dilburan dedikleri yerli türüde ağızda bıraktığı o mayhoş tadı ile sofraların aranan meyvelerinden. Kavun  türlerinden  bazıları saman içinde kışa kadar da dayanabiyor!

Olmamışı kelek diye adlandırılan ve turşusu yapılan kavun büyüyünce o kelekliğinde eser kalmıyor ve adeta bir şeker ambarına dönüşüyor.

Bu aralar her ne kadar sıcak yüzünü tam göstermese de Adanadan Mersinden çeşit çeşit kavun gelmeye başladı. Yakında “yerli” kavunlarda gelir.

Siz siz olun yazın kavunsuz geçirmeyin. Japonyada yaşamadığınıza dua ederek içine güzel bir pekmez doldurup kaşıklamayı ve kimseye minnettar kalmadığınıza şükretmeyi ihmal etmeyin.

Yazımızı Claude MERMET’in meşhur sözüyle bitirelim:

“Kavunlar arkadaş gibidir, 50 tanesini denemeden iyisini bulamazsın.”